Είχα γράψει ένα post πριν από κάποιο καιρό με τα βιβλία της χρονιάς που διάβασα και βρήκα ενδιαφέρον να γράψω ένα post με τα βιβλία του καλοκαιριού που κατάφερα να διαβάσω. Και αφιέρωσα αρκετό χρόνο αυτό το καλοκαίρι στο διάβασμα, λογοτεχνικών κυρίως βιβλίων. Είναι και η χαλαρότητα του καλοκαιριού που με απομάκρυνε από βαριά αντικείμενα τις φιλοσοφίας, ιστορίας και κοινωνιολογίας. Αλλά θα επανακάμψω σύντομα.
Καλοκαιρινά διαβάσματα λοιπόν.
Μ.Καραγάτσης, Ο Συνταγματάρχης Λιάπκιν, Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ, 1933
Το βρήκα απολαυστικό. Οι δομημένοι και μεστοί χαρακτήρες που φτάνουν στα άκρα, η πλοκή και η κορύφωση του δράματος του Λιάπκιν με τον θανατό του, οι άνθρωποι που δέθηκαν μαζί του δημιουργούν ένα σφιχτοδεμένο μυθιστόρημα. Βρήκα ενδιαφέρουσα και την πολιτική προέκταση που έθεσε ο Καραγάτσης μιας και το βιβλίο το έγραψε την δεκαετία του 1930, μία εποχή που η εικόνα την Σοβιετική Ρωσίας επηρέαζε τα καθ' υμάς. Αν και ο Καραγάτσης έχει χαρακτηριστεί αντι-κομμουνιστής, ωστόσο βρήκα τις απόψεις του στο βιβλίο βαθιά φιλοσοφημένες και συγκινητικές για το παρελθόν και τις ιδιαιτερότητες της τσαρικής περιόδου που αντικαταστάθηκε από τον σταλινισμό.
Το προτείνω.
Κοροβίνης Θωμάς, Ο γύρος του θανάτου, Εκδόσεις Αγρα, 2010
Το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη "O γύρος του θανάτου" είναι ένα δυναμικό δραματικό μυθιστόρημα που αναφέρεται στην πολυτάραχη ζωή του Αριστείδη Παγκρατίδη (1940-1968), ο οποίος συνελήφθη και εκτελέστηκε ως ο Δράκος του Σέιχ Σου. Μέσα από τις χειμαρρώδεις, υποβλητικές αφηγήσεις εννέα χαρακτηριστικών προσώπων που μιλούν διαφορετικές γλώσσες ανάλογα με τα βιώματα, το χαρακτήρα και το ρόλο που διαδραματίζουν, η αφηγηματική δράση παρακολουθεί το σκηνικό που διαμορφώθηκε στη Θεσσαλονίκη μετά την κατοχή και τον εμφύλιο. Οι συγκλονιστικές, ωμές καταθέσεις των αφηγητών σκιαγραφούν την ψυχολογία των ανθρώπων και συσχετιζόμενες συνθέτουν το κοινωνικοπολιτικό κλίμα της εποχής ενώ παράλληλα ο μυθιστορηματικός χρόνος παρακολουθεί τον κεντρικό ήρωα φωτίζοντας τις σκοτεινές πτυχές της τραγικής προσωπικότητας του νεαρού Αριστείδη.
Δεν είναι η περίπτωση του Παγκρατίδη που με άγγιξε σε αυτό το βιβλίο αλλά όλη η μυθιστορηματική απόδοση της εποχής, η σκιαγράφηση των προσώπων. Η φτώχεια και η δυστυχία στην Θεσσαλονίκη των αρχών του 1960, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, οι συμπεριφορές των πιο ακραίων προσωπικοτήτων δημιουργεί ένα εντυπωσιακό μωσαϊκό όπου η προσωπικότητα του Παγκρατίδη απλά περιφέρεται μέσα στην δυστυχία των άλλων.
Το προτείνω
Σχετικά links για το βιβλίο στα:
http://tiny.cc/oofjkw
Βασίλης Αλεξάκης, μ.Χ. Εκδόσεις Εξάντας 2007.
Δεν αμφισβητώ ότι οι πατέρες της Εκκλησίας δανείστηκαν κάποια ρητορικά σχήματα από τους αρχαίους συγγραφείς, απάντησε ο Βεζιρτζής. Υπήρξαν ωστόσο θανάσιμοι εχθροί της κλασικής παιδείας και του πολιτισμού των αρχαίων.[...] Ο διασυρμός του ελληνισμού από την Εκκλησία υπήρξε τόσο συστηματικός ώστε οι Έλληνες αναγκάστηκαν ν αλλάξουν όνομα, να μετονομαστούν σε Ρωμαίους, Ρωμιούς ή Γραικούς. Σε ορισμένες τοιχογραφίες του Αγίου Όρους απεικονίζονται μαζί με τους αγίους και τους αγγέλους διάφοροι φιλόσοφοι, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Πυθαγόρας. Όλοι φορούν στέμμα, έχουν μακριές γενειάδες και είναι ντυμένοι σαν Βυζαντινοί πρίγκιπες. Βαστούν ο καθένας τους έναν πάπυρο όπου είναι γραμμένη μια πλασματική φράση, που διακηρύσσει, για παράδειγμα, την τρισυπόστατη φύση του Θεού. Είναι γνωσό ότι η Εκκλησία επιδίωξε να προσεταιριστεί τους αρχαίους σοφούς, αυτούς τουλάχιστον που δεν κατάφερε να θάψει, παραποιώντας τη σκέψη τους. Αυτό άλλωστε δεν διδάσκονται οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ότι η αρχαιότητα παρέδωσε τη σκυτάλη του πολιτισμού στο Βυζάντιο; Ο χριστιανισμός, αγαπητέ μου φίλε, δεν συνεχίζει την αρχαιότητα, απλά ακολουθεί όπως η νύχτα ακολουθεί τη μέρα. Η θεολογία αναιρεί τη φιλοσοφία. Η πρώτη απαντά σε όλα, ενώ η δεύτερη ξέρει κυρίως να ρωτά. Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Το βρήκα ενδιαφέρον. Όχι τόσο αναφορικά με την πλοκή και τους χαρακτήρες που σε κάποια σημεία και τα δύο μου φάνηκαν γραφικά. Το βρήκα ενδιαφέρον διότι συμμερίζομαι σε μεγάλο βαθμό τις ιδέες του αναφορικά με την θρησκεία, τον μοναχισμό, τις σχέσεις κράτους και εκκλησίας κλπ. Αν το διαβάσει κανείς είτε θα το αγαπήσει είτε θα το μισήσει, εξαρτάται από την οπτική του καθενός απέναντι στην θρησκεία. Εμένα μου άρεσε και...
Το προτείνω.
Ενδιαφέρουσες κριτικές για το βιβλίο στα ακόλουθα links, διότι είχε προκαλέσει και ντόρο. Α, να σημειώσω ότι βραβεύτηκε και από την Γαλλική Ακαδημία.
Logicomix, Δοξιάδης - Παπαδημητρίου - Παπαδάτος - Di donna, Εκδόσεις Ικαρος, 2009
Tο βιβλίο είναι μυθιστόρημα μαζί και κόμικς, ιστορία και μυθοπλασία, παραμύθι και δοκίμιο. Μια παρέα φίλων στη σύγχρονη Αθήνα –που δεν είναι άλλη από τους δημιουργούς του βιβλίου-- προσπαθεί ταυτόχρονα να αφηγηθεί και να καταλάβει τη μεγάλη περιπέτεια της αναζήτησης των Θεμελίων των Μαθηματικών, περιπέτεια που σημάδεψε ανεξίτηλα την εποχή μας. Είναι άραγε, όπως λέει ένας από αυτούς, μια ιστορία τραγική, μεγέθους μάλιστα αρχαίας τραγωδίας; Ή, όπως πιστεύει ένας άλλος, μια εντελώς αισιόδοξη περίπτωση; Στο Logicomix, οι αποστάσεις καταργούνται. Καλύπτοντας μια διάρκεια έξι δεκαετιών, το βιβλίο αφηγείται με τελείως πρωτότυπο τρόπο την επική ιστορία μιας αναζήτησης της οποίας οι περισσότεροι ήρωες πλήρωσαν βαρύ τίμημα για τη γνώση, φτάνοντας συχνά μέχρι την τρέλα. Το ρόλο του αφηγητή έχει ο πιο συναρπαστικός χαρακτήρας της ιστορίας, ο μεγάλος μαθηματικός και φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ. Με βάση τη δική του ζωή, βλέπουμε την ιστορίας της αναζήτησης των Θεμελίων μέσα από τις συναισθηματικές καταιγίδες, τα δραματικά ιστορικά γεγονότα και τις ιδεολογικές διαμάχες που την έθρεψαν. Οι περιπέτειες των μεγάλων διανοητών που πρωταγωνιστούν στην αναζήτηση, του Φρέγκε, του Χίλμπερτ, του Πουανκαρέ, του Βίτγκεντσταϊν, του Γκέντελ και του Τούριγνκ, ζωντανεύουν μέσα από τις σχέσεις τους με τον Ράσελ και τη δική του παθιασμένη ενασχόληση την αναζήτηση, και οδηγούνται μέσα από τη σχέση τους μαζί του στην κορύφωση, που συμπίπτει με την πιο δραματική στιγμή στην ιστορία του εικοστού αιώνα.
Τα μαθηματικά. Αυτά τα μαθηματικά αποτελούσαν όλα τα χρόνια της μαθητικής και φοιτητικής μου πορείας ένα "πρέπει" χωρίς αιτιολογία. Τύποι, συναρτήσεις, σύμβολα και αριθμοί χωρίς ένα γιατί, μία κοινωνική ανάγκη, τα προβλήματα που υπήρχαν, την λύση που έδωσαν. Μόνα τους, ξερά. Την επικοινωνία μαθηματικών και κοινωνίας μου την έδωσε στην αρχή το Θεώρημα του Παπαγάλου του Denis Guentz. Την δεύτερη επικοινωνία το συγκεκριμένο comic. Μέσα από αυτό γνώρισα τους σημαντικούς αυτούς επιστήμονες, τις φοβίες που είχαν, τα προβλήματα που αντιμετώπισαν,τις σχέσεις με τον περίγυρό τους. Στα συν το τρόπος με τον οποίο αποτυπώνεται ο Ρασελ, η "περιπλάνηση" του Παπαδημητρίου στο παρηκμασμένο κέντρο της Αθήνας, η δολοφονία του Moritz Sclick. Στα αρνητικά οι 'παρείστικες παρεμβολές', το κομμάτι με την τραγωδία και οι "χαζές" ερωτο-αποκρίσεις των συγγραφέων.
Το προτείνωΜατθαίος Γιωσαφάτ, "Μεγαλώνοντας μέσα στην Ελληνική οικογένεια", Εκδόσεις Αρμός, 2010
Πόσο μπορούμε να προφυλάξουμε τα παιδιά μας από το να αναπτύξουν προβληματικές συμπεριφορές; Ποιες βάσεις είναι αυτές που μας έδωσαν οι γονείς μας, ώστε και εμείς με τη σειρά μας να γίνουμε "κοινωνοί" μιας σωστής ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης του παιδιού;
Στο βιβλίο αυτό ο Ματθαίος Γιωσαφάτ κάνει μία εισαγωγή στην ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη του παιδιού από τη στιγμή της σύλληψης μέχρι και τον έκτο χρόνο της ζωής του.
Αναλύει τις φάσεις που περνάει το παιδί, τη σχέση με τη μητέρα και τον πατέρα, αλλά και τη σχέση του ζευγαριού, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γονείς μεγαλώνοντας ένα παιδί και κατά πόσο οι συμπεριφορές είναι άμεσα συνδεδεμένες με την δική τους παιδική ηλικία.
Ο γνωστός ψυχίατρος, προσδιορίζει τους ρόλους των γονέων κατά την ανάπτυξη του παιδιού και το πώς η μεταξύ τους σχέση επηρεάζει την ψυχολογική αλλά και σεξουαλική ανάπτυξη του παιδιού.
Το βιβλίο αυτό είναι η καταγραφή τεσσάρων διαλέξεων που οργανώθηκαν στον "Αρμό", με τον ίδιο τίτλο, στις οποίες ο συγγραφέας, εκτός από την ανάλυση των θεμάτων, απαντά και σε καθημερινές αγωνίες γονέων, συζητά με το κοινό και προσεγγίζει "καυτά" θέματα της σημερινής εποχής.
Το πήρα από περιέργεια μετά από μία διάλεξη που είχα παρακολουθήσει προς στο τέλος στο Μέγαρο μουσικής και μία συνεντευξή του στην ΕΡΤ (http://video.google.com/videoplay?docid=-8459266136242057768). Δεν το θεωρώ τίποτα ιδιαίτερο ως βιβλίο. Έμαθα κάποια ενδιαφέροντα ζητήματα αλλά δεν νομίζω ότι μου άλλαξε το τρόπο με τον οποίο θωρώ την οικογενειακή μου ζωή.
Δεν το προτείνω.
Σχετικά Links
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=6359
http://www.lifo.gr/mag/features/1998
Αντώνης Σουρούνης, Μερόνυχτα Φρανκφούρτης, Καστανιώτης 2008
Καταφέρνει με χιούμορ και δύναμη ψυχής μεγάλης να μας ζωγραφίσει μερικές στιγμές από τη ζωή των Ελλήνων μεταναστών στη Δυτική Γερμανία.
Εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Η αφήγηση του Σουρούνη ακροβατεί εύστοχα πάνω στον άξονα που στηρίζουν η φαλλοκρατία και το φιλότιμο –ακρογωνιαίοι λίθοι του ρωμέικου συστήματος αξιών– και με τον ακατάβλητο οίστρο της σκαμπανεβάζει τον αναγνώστη από την ευθυμία στην πίκρα και από τη θλίψη στο χαμόγελο. Κλείνοντας το μικρό βιβλιαράκι, απορείς πώς μπόρεσε να χωρέσει μέσα του τόσος καημός ξενιτιάς.
Περ. ΛΕΞΗ
Λόγος αρθρωμένος για να εξυπηρετήσει ένα θέμα. Σύγχρονο. Καυτό. Ενδιαφέρον.
Εφ. ΤΑ ΝΕΑ
Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί μια γλώσσα σχεδόν αγοραία, που όμως κατορθώνει να βρει μια ισορροπία, έτσι, ώστε οι λέξεις που θεωρούνται χυδαίες να μην ξαφνιάζουν. Με τη μορφή αυτή, που θυμίζει τη γραφή του Μπουκόφσκι, δίνονται οι ιστορίες από τον Α. Σουρούνη, που πολύ συχνά εκφράζουν μια άπειρη τρυφερότητα και συγκλονιστικά αισθήματα...
Περ. ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Ιστορίες Ελλήνων μεταναστών στην Δυτική Γερμανία σε μία απροσδιόριστη εποχή (μάλλον την δεκαετία του 1970). Βρήκα εξαιρετική την γραφή του Σουρούνη και ενδιαφέρουσες τις ιστορίες.
Το προτείνω
Aravind Adiga, Ο Λευκός Τίγρης, Εκδόσεις Modern Times, 2008.
Γεννήθηκε σε ένα μέρος όπου οι ντόπιοι αποκαλούν Σκοτάδι. Ήταν ο πιο έξυπνος μαθητής, αλλά δεν τελείωσε το σχολείο. Η οικογένειά του τον έστειλε να δουλέψει σε μια τσαγερία. Να σπάει κάρβουνα. Να σκουπίζει τραπέζια. Να ονειρεύεται ότι ξεφεύγει από τη λάσπη του Γάγγη που στραγγαλίζει ό,τι φυτρώνει στις όχθες του. Να θυμάται τα λόγια του επιθεωρητή που τον ξεχώρισε από όλους μέσα στην τάξη... "Εσύ, νεαρέ μου", του είχε πει, "είσαι ένα έξυπνο, τίμιο, ζωηρό παιδί ανάμεσα σ' αυτό τον όχλο από αλήτες και ηλιθίους. Σ' αυτή τη ζούγκλα είσαι το πιο σπάνιο ζώο. Το πλάσμα που εμφανίζεται μόνο μία φορά σε κάθε γενιά... Ο λευκός τίγρης". Πώς θα ξεφύγει, όμως, ο λευκός τίγρης από το κλουβί του; Ο Μπαλράμ δεν ξέρει να κάνει πρωτότυπες σκέψεις. Ξέρει, ωστόσο, να ακούει και να βλέπει. Γίνεται σοφέρ ενός πλούσιου Ινδού και, από το καθρεφτάκι του οδηγού, ρίχνει κλεφτές ματιές σε έναν κόσμο χλιδής και διαφθοράς, μαθαίνοντας παράλληλα πώς θα κατακτήσει την ελευθερία του.
Βραβείο Booker για το 2008 αυτό το υπέροχο βιβλίο γύρω από την πραγματική ζωή στην Ινδία. Φτώχεια, εκμετάλλευση, διαφθορά, παρανομία, κοινωνική άνοδος μέσα από την ιστορία ενός αμόρφωτου νεαρού που κατάφερε να πραγματοποιήσει το "ινδικό όνειρο" και να πετύχει.
Το προτείνω
Κριτική:
http://annabooklover.wordpress.com/tag/%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B7%CF%82/
Charles Bukowski, Ο Βρώμικος Κόσμος, Εκδόσεις Απόπειρα.
Λος Άντζελες: τα σκοτεινά μπαρ, οι μοναχικές νύχτες, οι παράξενοι έρωτες της μεγαλούπολης.
Κάθονταν και ρουφούσαν τα ποτά τους. Απ έξω ακουγόταν ο θόρυβος των αυτοκινήτων που ανεβοκατέβαιναν τη λεωφόρο Χόλιγουντ.
Ο ήχος ήταν συνεχής σαν παλίρροια, σαν κύματα, σαν τον ωκεανό, κι ήταν στ αλήθεια ωκεανός: εκεί έξω είχε καρχαρίες, μπαρακούντα, μέδουσες, χταπόδια, οστρακόδερμα, φάλαινες, μαλάκια, σφουγγάρια, δράκαινες και όλα τα παρόμοια. Μέσα βρίσκονταν σ ένα απομονωμένο ενυδρείο.
Αδιάφοροι χαρακτήρες, σε ασαφή μέρη και ανόητοι διάλογοι. Έχω διαβάσει καλό Μπουκόφσκι και διάβασα και κακό. Το καταχώνιασα στην βιβλιοθήκη στο τελευταίο ράφι πριν το ολοκληρώσω
Δεν το προτείνω.
Κάθονταν και ρουφούσαν τα ποτά τους. Απ έξω ακουγόταν ο θόρυβος των αυτοκινήτων που ανεβοκατέβαιναν τη λεωφόρο Χόλιγουντ.
Ο ήχος ήταν συνεχής σαν παλίρροια, σαν κύματα, σαν τον ωκεανό, κι ήταν στ αλήθεια ωκεανός: εκεί έξω είχε καρχαρίες, μπαρακούντα, μέδουσες, χταπόδια, οστρακόδερμα, φάλαινες, μαλάκια, σφουγγάρια, δράκαινες και όλα τα παρόμοια. Μέσα βρίσκονταν σ ένα απομονωμένο ενυδρείο.
Αδιάφοροι χαρακτήρες, σε ασαφή μέρη και ανόητοι διάλογοι. Έχω διαβάσει καλό Μπουκόφσκι και διάβασα και κακό. Το καταχώνιασα στην βιβλιοθήκη στο τελευταίο ράφι πριν το ολοκληρώσω
Δεν το προτείνω.
Το
Σχόλια