Christos B blog

Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε ένα συμβολικό γεγονός που σήμανε ουσιαστικά τον τερματισμό των διαχωριστικών γραμμών σε Ανατολή και Δύση που είχαν δημιουργηθεί μετά το τέλος του Α' παγκοσμίου Πολέμου. Την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007 καταργήθηκαν οι συνοριακοί έλεγχοι ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εννέα χώρες στην Ανατολική Ευρώπη. 90 σχεδόν χρόνια μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και την καταστροφή της Ευρώπης παρουσιάζω στον συγκεκριμένο post τις κυριότερες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες του Α' Παγκοσμίου πολέμου για την Ευρώπη. «Η εξωτερική μου πολιτική και η εσωτερική μου πολιτική είναι μία και η αυτή. Εσωτερική πολιτική: κάνω πόλεμο. Εξωτερική πολιτική: κάνω πόλεμο. Πάντοτε κάνω πόλεμο.» Ζώρζ Κλεμανσώ Πρωθυπουργός της Γαλλίας εν έτη 1918 «Οβίδες, ασφυξιογόνα και στολίσκοι από τανκ; Καταστροφή, αφανισμός, θάνατος. Δυσεντερία, γρίπη, τύφος. Κάψιμο, πνιγμός, θάνατος. Χαράκωμα, νοσοκομείο, κοινοί τάφοι. Άλλες πιθανότητες δεν υπάρχουν απ’ αυτά» Έριχ Μαρία ...

Δεν φτάνει ο καθημερινός χρόνος για να κάνω όλα όσα θέλω και μπορώ. Είναι τόσο περίπλοκη και απαιτητική η καθημερινότητα μου που θα ήθελα παράλληλους προσωπικούς χρόνους για να ικανοποιήσω όλες τις υποσχέσεις προς τον εαυτό μου και τους άλλους, σε όλα όσα δεσμεύτηκα να κάνω, σε όσα μπορώ να κάνω. Αλλά ΔΕΝ!! Μία λύση είναι να κβαντιστώ, να βρίσκομαι σε περισσότερα από ένα ταυτόχρονα σημεία. Να κάνω παράλληλα πράγματα, να μπορούσα να εφαρμόσω έναν load balancer στον application server μου, το μυαλό μου. Είναι αδύνατον. Οπότε μένει αιωρούμενο και αναπάντητο το αίτημα: Δεν μου φτάνει η καθημερινότητα μου, τι μπορώ να κάνω? Άγχος!!! Είναι τόσα πολλά που θέλω να κάνω, που νιώθω τον χρόνο να με καταπλακώνει. Ζούμε σε ένα κόσμο αυξητικό, πολύπλοκο, απαιτητικό. Παρασυρόμαστε από την ροή των καταστάσεων και των γεγονότων. Είμαστε κομμάτι μίας γοργά εξελισσόμενης ιστορίας. Η καθημερινή αναμέτρηση με τον χρόνο είναι αδυσώπητη. Για άλλους ανθρώπους ο χρόνος είναι πιο αργός, για άλλους αγχωτικός....