Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2007

Καταπατητές στην Πάρνηθα? Πλάκα με κάνεις....

Τη συγκεκριμένη φωτογραφία την έλαβα με email. Είναι σπίτια που χτίζονται στην Πάρνηθα, όχι στα καμένα αλλά σε πευκόφυτη δασική περιοχή. Οι "αγαπημένοι επαγγελματίες - καταστροφείς" εργολάβοι, αυτή η "υπέροχη" επαγγελματική φάρα, έχουν πάρει προφανώς την έγκριση και χτίζουν βιλίτσες μέσα στο δάσος για να τις μοσχοπουλήσουν σε ανεύθυνους ωχ-αδερφιστές συμπολίτες μας. Αισθάνομαι αδύναμος, απέναντι σε αυτήν την αναλγησία της πολιτείας να προστατέψει το κοινωνικό αγαθό που λέγεται περιβάλλον. Τι μπορούμε να κάνουμε μπροστά σε αυτήν την καταστροφή?

Η απολυταρχία στην Ευρώπη - Μήπως κατευθυνόμαστε σε μία τέτοια μορφή διακυβέρνησης?

«Το κράτος είμαι εγώ» Λουδοβίκος ΙΔ’ (1643-1715) Εισαγωγή Η απόλυτη μοναρχία υπήρξε το μοντέλο διακυβέρνησης που κυριάρχησε στην Ευρώπη από τον 16ο μέχρι και τον 18ο αιώνα. Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να παρουσιάσει τα χαρακτηριστικά διακυβέρνησης της απολυταρχικών καθεστώτων, τις αμφισβητήσεις και τις εναντιώσεις που προκάλεσαν, καθώς και τις συνακόλουθες πολιτικές εξελίξεις σε τρεις χαρακτηριστικές απόλυτες μοναρχίες: στην Γαλλία που αποτέλεσε το πρότυπο της απολυταρχικής διακυβέρνησης την περίοδο των Πρώιμων Νέων Χρόνων [1] , στην Αγγλία που έγινε το πρώτο κοινοβουλευτικό κράτος ως αποτέλεσμα της αδέξιας απολυταρχίας των Άγγλων βασιλέων και στην Πρωσία που οδηγήθηκε στην απολυταρχία μέσα από την ανάγκη επιβίωσης της ως κρατική οντότητα. Χαρακτηριστικά της απόλυτης μοναρχίας Το βασικό χαρακτηριστικό της απολυταρχίας είναι η παντοδυναμία του βασιλέα, και συντίθεται από τρία γνωρίσματα: α) τον περιορισμό της δύναμης της ανώτατης αριστοκρατίας, β) την τροποποίηση του πολιτικού συστή

Η κουλτούρα των Σταρμπακς

Είναι σαν την "κινέζικη γρίπη" εξαπλώνονται με ταχύτατους ρυθμούς και εντάσσουν τους Έλληνες σε μία νέα κουλτούρα για το πώς, πού και πότε είναι "In" για κάποιον να πίνει τον καφέ του. Αναφέρομαι στην κουλτούρα των Στάρμπακς. Πως είναι δυνατόν να πουλάς ένα προϊόν τόσο ακριβά, την στιγμή που οποιοσδήποτε μπορεί να το βρει κάπου αλλού πιο φθηνά, και να τα καταφέρνεις τόσο καλά ώστε να μπορείς να ανοίγεις καφέ σχεδόν παντού? Φαντάζομαι ότι αυτό το ερώτημα θα το έχουν απαντήσει εδώ και χρόνια οι μαρκετίστες, και σίγουρα θα αποτελεί ένα κλασσικό case study στα Business Schools ανά την υφήλιο. Αυτό που με απασχολεί δεν είναι φυσικά το financial part αλλά ποιες είναι οι αιτίες που ωθούν κάποιον να γίνει addicted από τον καφέ και το περιβάλλον της εν-λόγω αλυσίδας. α) Η αμερικάνικη fast-food κουλτούρα Καταρχήν θεωρώ ότι πιο σημαντικός λόγος είναι ότι η Ελληνική νεολαία διακατέχεται από την αμερικάνικη fast-food κουλτούρα. Στηριζόμενος στο γεγονός ότι οι περισσότεροι νέοι

Δασικές Πυρκαγιές: Μόνο η εγρήγορση μας σώζει

Φταίμε όλοι για την καταστροφή του περιβάλλοντος μας και σίγουρα φταίμε και για το ότι δεν κάνουμε τίποτα για το αντίθετο. Θεωρώ ότι οι κινήσεις των πολιτών όπως αυτή των bloggers δεν πρόκειται να αποδώσει κάτι το παραπάνω. Από την στιγμή που οι περισσότερες κυβερνήσεις είναι έρμαιο των βιομηχάνων που τις υποστηρίζουν οικονομικά, το περιβάλλον είναι δευτερεύον ζήτημα μπροστά στην "οικονομική ανάπτυξη". Ας μην κοροϊδευόμαστε η οργάνωση των σύγχρονων κοινωνιών στηρίζεται στην εκβιομηχάνιση και στην υπερκατανάλωση και η συμπεριφορά των ανθρώπων είναι συνώνυμη με την λεγόμενη "corporate culture" η οποία κοροϊδεύει την οποιαδήποτε κινητοποίηση για το περιβάλλον. Είμαστε κάτοικοι στις πόλεις μας και όχι πολίτες, εργάτες στις επιχειρήσεις και όχι "στελέχη" και αδρανείς για το περιβάλλον μας πίσω από την οθόνη του υπολογιστή και τον καναπέ μας. Πιστέψτε το είναι η αλήθεια. Πάραυτα θεωρώ ότι μπορούμε να καθυστερήσουμε την ολοκληρωτική καταστροφή του περιβάλλοντος.

Tarifus-Tarifus: Μη προστατευόμενο είδος, διαρκώς αναπαραγώμενο

Οφείλω να το ομολογήσω. Δεν μου είναι συμπαθής η επαγγελματική ομάδα των ταξιτζίδων. Τους θεωρώ αγενείς και αντι-επαγγελματίες. Όμως βρίσκονται παντού, σε κάθε πόλη και χωριό. Είναι ένα αναγκαίο κακό. Αναγνωρίζονται από το χρώμα τους οχήματος και τον φάρο του ταξί τον οποίον φέρουν. Λαμβάνουν διάφορα ονόματα ανά τον κόσμο και στην Αθήνα τους αποκαλούν κοροϊδευτικά "κιτρινιάριδες" λόγω του χρώματος του αθηναϊκού ταξί. Απαντούν στην Ελλάδα στο γνωστό "ταρίφας". Ο σκιτσογράφος κ. Αρκάς σε ένα πολύ πετυχημένο σκίτσο της σειράς "Μετά Ζωή" ανέφερε ότι στον πάτο της κόλασης βρίσκονται εκπρόσωποι τριών επαγγελματικών ομάδων: Δικηγόροι, Δημοσιογράφοι και Ταξιτζίδες. Αυστηρό και αιχμηρό το σκίτσο. Αλλά για πολλούς, μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων, άκρως πετυχημένο. Στην Αθήνα δεν χρησιμοποιώ ταξί πέρα από λίγες φορές. Από την μικρή εμπειρία μου συγκέντρωσα μερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της επαγγελματικής αυτής κάστας τα οποία και περιγράφω κάπως χιουμοριστικά

Αίτια διάλυσης της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας και οι νέες κρατικές δομές

Εισαγωγή Πρόσφατα έβλεπα ένα από τα DVD που είχε δώσει η κυριακάτικη έκδοση του Βήματος σχετικά με την άνοδο και την πτώση της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας. Είδα συγκεκριμένα το DVD που αφορούσε την πτώση. Δεν θα κρίνω από ιστορικής άποψης τον τρόπο με τον οποίο περιγράφησαν τα γεγονότα διότι αφενώς δεν είμαι ιστορικός και αφετέρου αντιλαμβάνομαι ότι οι δημιουργοί απευθύνονται σε fast-food τηλεοπτικό κοινό που διψάει για μάχες και συνομωσίες. Η θέαση όμως του DVD μου θύμισε μία σχετική εργασία που είχα κάνει και αποφάσισα να την ανεβάσω σε αυτόν τον ιστοχώρο. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο αλλά τουλάχιστον είναι πιο επεξηγηματική από ένα DVD "ιστορίας" σε lord of the rings έκδοση. Στην περίοδο της Ύστερης Ρωμαϊκής Αρχαιότητας (150-750μ.Χ) έλαβαν χώρα σημαντικές εξελίξεις σε πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο που καθόρισαν την πορεία της Ευρώπης στο μέλλον. Η πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, τα αίτια της οποία παρουσιάζονται στο δεύτερο κεφάλαιο, σήμανε και το τέλος το

Παπανδρέου vs Βενιζέλος: Μία ιστορικο-σουρεαλιστική διαδρομή

Βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την πολιτική σύγκρουση του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου με τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου. Ορμώμενος δε από την ονοματολογία θα προσπαθήσω να κάνω μία σύντομη ιστορική αναδρομή, λίγο σουρεαλιστική αλλά σίγουρα πραγματιστική συσχετίζοντας ονόματα, συγγένειες αλλά και γεγονότα. Η πρώτη σύγκρουση. Εκλογές 1958. Μεγάλη νίκη για την ΕΡΕ του Σερραίου Κωνσταντίνου Καραμανλή (επονομαζόμενου και ως "Εθνάρχη") απέναντι στο Κόμμα των Φιλελευθέρων στο οποίο συν-αρχηγεύουν την περίοδο εκείνη ο Πατρινός Γεώργιος Παπανδρέου (ο επονομαζόμενος ως "Γέρος της Δημοκρατίας") και ο Κρητικός Σοφοκλής Βενιζέλος (υιός του Ελευθέριου Βενιζέλου, επίσης «Εθνάρχη»). Όμως η ήττα ήταν οδυνηρή για το "φθαρμένο" από τα χρόνια και τις κόντρες κόμμα των Φιλελευθέρων. Δεν έχασε απλά, αλλά βγήκε τρίτο κόμμα, με δεύτερο στο κόμμα της "Νόμιμης Αριστεράς" (το ΚΚΕ ήταν παράνομο τότε), την ΕΔΑ (σαν να λέμε ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ). Οι ψήφοι του κέντρου πήγαν στα Αριστερά τ