Christos B blog

Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 24-25 Μαίου με συμμετοχή και ξένων επιστημόνων οι οποίοι ανήκουν στις λίγες ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες παγκοσμίως που ερευνούν τις επιπτώσεις της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, και τα πρακτικά τα έστειλε ένας συνάδελφος. Δεν είμαι σχετικός με το αντικείμενο και δεν παρακολούθησα το συνέδριο, όμως η ουσία των αποτελεσμάτων του συνεδρίου θα ενδιέφερε τον κάθε ένα εμάς. Παρατίθενται κάτωθι τα πιο βασικά σημεία: 1. 6πλάσιες αποβολές για μαγνητικά πεδία 16mG από πυλώνες 2. 69% παιδική λευχαιμία για αποστάσεις 3. Νομικό χάος που επιτρέπει στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας να εγκαθιστούν κεραίες χωρίς άδειες για ορισμένο χρονικό διάστημα και να μην τις απομακρύνουν ακόμα και με καταδικαστική απόφαση!!! 4. Τεχνικές λύσεις ώστε να έχουμε κινητή τηλεφωνία με πολύ χαμηλά όρια ακτινοβολίας 5. Εντυπωσιακό και παράδοξο πρόσφατο εύρημα που δείχνει ότι ο αιματοεγκεφαλικός φραγμός σπάει πιο εύκολα στο 1/1000 της έντασης της ακτινοβολίας του κινητο...

Διαβάζοντας τον τελευταίο καιρό τα τόσα δημοσιεύματα για την δραματική αύξηση ζήτησης πρώτων υλών (φαγητού και ενέργειας) με συνέπεια την σταδιακή μείωση της παραγωγής, τις αυξημένες τιμές και τις διαδηλώσεις και εξεγέρσεις, κυρίως σε Τριτοκοσμικές Χώρες, θυμήθηκα ένα κείμενο που είχα λάβει με mail και αφορούσε την Νήσο Του Πάσχα. Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι μπορεί να συμβεί στον πλανήτη από την υπερ-κατανάλωση των πόρων. Ιδού μία μικρο-ιστορία που μπορεί κάλλιστα να επαναληφθεί σε μεγαλύτερη κλίμακα. Ο επίγειος παράδεισος Το νησί του Πάσχα, με έκταση μόλις 64 τετραγωνικά μίλια, είναι το πιο απομονωμένο κατοικημένο νησί του κόσμου. Βρίσκεται στο Ειρηνικό Ωκεανό, 2.000 μίλια δυτικά από την κοντινότερη ήπειρο (τη Νότια Αμερική) και 1.400 μίλια από το πλησιέστερο κατοικημένο νησί. Το κλίμα του είναι ήπιο και το έδαφος εύφορο, καθότι ηφαιστειακό. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, πριν από την έλευση του ανθρώπου καλύπτονταν από απέραντα δάση φοινικόδεντρων, γεμάτα μ...

Είναι ρακένδυτος και βρώμικος. Τον συναντάω χρόνια να περιφέρεται στην Πλάκα ντυμένος χειμώνα - καλοκαίρι με άθλια ρούχα τα οποία έχουν γίνει ένα με το σώμα του. Τον τελευταίο καιρό τον πετυχαίνω σχεδόν κάθε πρωί δίπλα σε ένα κάδο σκουπιδιών επί της οδού Απόλλωνος (ανάμεσα στις οδούς Νίκης και Βουλής) ξαπλωμένο σε μία αυτοσχέδια κατασκήνωση (ένα πεταμένο χαρτόκουτο). Τον τελευταίο καιρό τον βλέπω συνέχεια ξαπλωμένο. Φαίνεται ότι τον εγκαταλείπουν οι δυνάμεις και η ζωή του σιγά-σιγά. Ένα με τα σκουπίδια, μία ανθρώπινη απόγνωση. Κόσμος περνάει δίπλα και ρίχνει ένα βλέμμα και συνεχίζει. Σαν ένα σκυλί, σαν ένα μπόγος από παλιόρουχα πεταμένα σε μία γωνία. Ίσως να ενδιαφέρονται οι καταστηματάρχες που είναι δίπλα και να του δίνουν ένα πιάτο φαΐ. Για αυτό μένει εκεί κοντά. Το μόνο που του έμεινε είναι το ένστικτο της επιβίωσης και τίποτα άλλο. Ξεχασμένος σε ένα δικό του κόσμο περιμένει την λύτρωση.