Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μία νύχτα στο Μουσείο - το Άγνωστο Αριστούργημα

Πως θα σας φαινόταν ο συνδυασμός διαφορετικών μορφών Τέχνης σε μία θεατρική παράσταση; Ο νεαρός σκηνοθέτης κ. Χατζάκης δημιουργός της έξοχης περυσινής θεατρικής απόδοσης του "Με τα Φτερά του Έρωτα" του Wim Wenders[1] δείχνει να τολμά. Όπως πέρυσι επέλεξε ένα αστικό λεωφορείο ως σκηνικό της παράστασης του, έτσι φέτος βρήκε τον ιδανικό χώρο να σκηνοθετήσει το "Άγνωστο Αριστούργημα[2]" του Balzac[3] στο Μουσείο Μπενάκη. Το σκηνικό αποτελεί μία περιπλάνηση στις γεμάτες με εκθέματα αίθουσες του Μουσείου Μπενάκη, όπου ο θεατής νιώθει μέρος της παράστασης. Σίγουρα ρίσκο για τον σκηνοθέτη αλλά μία πρόκληση για οποιονδήποτε θεατή να πάρει μία γερή δόση σύμπλεξης διαφόρων μορφών τέχνης, σύγχρονων (video art) και παλαιών (πίνακες ζωγραφικής, αρχαιο-ελληνικά αγαλματίδια, αρχιτεκτονικές δομές κλπ), στηριγμένη σε ένα έξοχο κείμενο με έντονο το φιλοσοφικό στοιχείο στους διαλόγους, λεπτομερείς τεχνικές αναφορές σε λεργα γνωστών ζωγράφων, όλα αυτά στηριγμένα σε μία πολύ καλή απόδοση στα Ελληνικά. Υποκριτικά οι τρείς πρωταγωνιστές ήταν επαρκείς για την παράσταση με τον κ. Γρηγοριάδη να δομεί πολύ καλά, αν και έντονα κάποιες φορές, τον φανταστικό ρόλο του γηραιού ζωγράφου Φερχόφεν. Οι άλλοι δύο ήρωες, που αποδόθηκαν με μία νεανική ζωτικότητα από δύο νεαρούς ηθοποιούς, στηρίζονται σε πραγματικά πρόσωπα, τους ζωγράφους Poussin[4] (τον παίζει ο νεαρός Μπενάκης) και Pourbus[5] (τον παίζει η νεαρή Προδρόμου). Έξυπνη σκηνοθετικά η παρεμβολή της έννοιας της δυικόητας στο έργο. Η πρωταγωνίστρια Προδρόμου παίζει δύο ρόλους τον ζωγράφο Pourbus και το μοντέλο – σύντροφο του Poussin Ζυλιέτ, ενώ σε μία από τις πράξεις οι δύο άνδρες ηθοποιοί ερμηνεύουν τον Poussin σε μία στιχομυθία με την Ζυλιέτ, ο ένας ως εραστής και ο άλλος ως ζωγράφος.

Στις εξαιρετικές σκηνοθετικές ιδέες αξίζει να αναφερθεί κανείς στα κάτωθι:

Α) Ο χώρος είναι ιδανικός. Το Μουσείο Μπενάκη, από τα καλύτερα Μουσεία στην Ελλάδα προσέφερε τις αίθουσες του απλόχερα. Ο θεατής της παράστασης γίνεται ταυτόχρονα και επισκέπτης των μόνιμων αλλά και φιλοξενούμενων εκθέσεων, όπως η τρέχουσα έκθεση του ζωγράφου Βυζάντιου[6]. Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι κινδυνεύει να απολέσει κάποιο έκθεμα λόγω ατυχήματος.

Β) Στην ασυνέπεια χώρου και μουσικής επένδυσης της παράστασης. Για αρκετούς τα ψήγματα ηλεκτρονικής, abient και rock μουσικής θα ηχούσαν παράξενα σε ένα χώρο όπου η κλασσική θα ταίριαζε καλύτερα, αλλά προσωπικά το βρήκα έφυες αν και μερικές φορές θορυβώδες.

Γ) Στα video wall με digitalized πειραγμένους πίνακες.

Δ) Στην ζωντανή αναπαράσταση γνωστών πινάκων, γνωστών ζωγράφων όπως των:

- Magrite, όπου ο νεαρός ηθοποιός ανακατεύεται με το πλήθος



Van Eyck (The Adolfini Marriage)


Όπου οι δύο ηθοποιοί αναπαριστούν διάφορες συζυγικές παρορμήσεις



- Botticelli (The Birth of Venus)

Όπου η ηθοποιός με μία μακριά ξανθιά περούκα έκρυβε περισσότερα σημεία του σώματος της από ότι η αντίστοιχη του Botticelli.




- Επίσης υπάρχει και η αναπαράσταση ενός πίνακα με θέμα ένα ζευγάρι χωρικών που δεν κατόρθωσα να εντοπίσω τον ζωγράφο και το έργο.

Την θεωρώ άρτια παράσταση. Είναι λίγο κουραστική ειδικά για μεγαλύτερης ηλικίας άτομα δεδομένης της ορθοστασίας και της περιπλάνησης στο Μουσείο, αλλά ο Χατζάκης, έξυπνα αξιοποίησε τον χώρο παρουσιάσεων του Μουσείου όπου εισάγει μία πράξη χιουμοριστική αλλά και ανάσα ξεκούρασης, δίνοντας την ευκαιρία στον έξοχο χοντρούλη ηθοποιό (δεν ξέρω το όνομα του) να δώσει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας.

Το τέλος είναι ευρηματικό και αξίζει να είσαι εκεί να το παρακολουθήσεις (αν μπορέσεις…. Χαχα!!!!)

Info:

«Το Άγνωστο Αριστούργημα» του Ονορέ ντε Μπαλζάκ
Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη - Κεντρικό κτήριο
9/9/2007 - 30/9/2007

Για πρώτη φορά, ένα μουσείο ανοίγει τις πόρτες και όλες τις αίθουσές του, σε μία περιήγηση με τη μορφή θεατρικού δρώμενου. Συνδυάζοντας ένα πολυάριθμο σύνολο ηθοποιών με τη σύγχρονη τεχνολογία και διάφορες μορφές τέχνης -από τη λογοτεχνία μέχρι τη ζωγραφική και από τη μουσική μέχρι τον κινηματογράφο-, ο σκηνοθέτης Γρηγορης Χατζάκης, κάνει μια αναδρομή στην Τέχνη προσεγγίζοντας σχεδόν όλα τα καλλιτεχνικά ρεύματα.

«Το Άγνωστο Αριστούργημα» γράφτηκε το 1831. Στο διήγημα αυτό ο Μπαλζάκ εκθέτει, ουσιαστικά, τις απόψεις του για την Τέχνη και επηρεάζει σημαντικά μερικούς από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του 19ου και 20ου αιώνα.

Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Χατζάκης
Θεατρική Προσαρμογή: Γρηγόρης Χατζάκης
Σκηνογραφική Επιμέλεια: Δανάη Χατζάκη
Σχεδιασμός Φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Κινησιολογική Επιμέλεια: Έλενα Γεροδήμου
Πρωτότυπη Μουσική: Neon
Live DJ Set: Elmyr
Μουσική Επιμέλεια: DJ Bluebox
Eπιμέλεια Animation: Βαγγέλης Χριστοδούλου
Επιμέλεια Μαλλιών: Βαγγέλης Χατζής
Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων: Αντώνης Κοκολάκης

Παίζουν: Κλέων Γρηγοριάδης, Μάκης Μπενάκης, Ρόζα Προδρόμου και 10 ακόμη ηθοποιοί.

Ημέρες παραστάσεων: καθημερινά εκτός Πέμπτης και Σαββάτου 29 Σεπτεμβρίου 2007 (λόγω άλλης προγραμματισμένης εκδήλωσης).
Ώρες έναρξης παραστάσεων: 20.00 και 21.30
Διάρκεια παραστάσεων: 1:10’
Τιμές εισιτηρίων: € 22, €15 (φοιτητικό)

Διοργάνωση:
Θεατρικός Οργανισμός Altra Terra σε συνεργασία Μουσείο Μπενάκη



[1] Στοιχεία για το έργο του Wenders http://www.imdb.com/name/nm0000694/

[2] Μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο της παράστασης από τον ιστοχώρο: http://www.gutenberg.org/files/1553/

[3] Για την ζωή και το έργο του Balzac http://en.wikipedia.org/wiki/Honor%C3%A9_de_Balzac

[4] Για την ζωή του Pussin http://en.wikipedia.org/wiki/Nicolas_Poussin

[5] Για την ζωή του Pourbus http://fr.wikipedia.org/wiki/Frans_Pourbus_le_Jeune

Σχόλια

Ο χρήστης a cleric είπε…
Πες μας περισσότερα για το πώς τελειώνει!!

Λες ότι το τέλος είναι "ευρηματικό" αλλά επίσης ότι ίσως δεν καταφέρουμε να το παρακολουθήσουμε?
Ο χρήστης Christos Bouras blog είπε…
Το ευρηματικό του θέματος έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο καλείται ο θεατής να "παρακολουθήσει" το τέλος. Τοποθετώ την λέξη σε εισαγωγικά δεδομένου ότι η τελική σκηνή διαδραματίζεται σε "απόλυτο σκοτάδι"

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Η σύγχρονη εποχή σύμφωνα με τους Bauman και Giddens

1. Εισαγωγή. Η νεωτερικότητα και η ύστερη νεωτερικότητα (ή κατά άλλους μετανεωτερικότητα ) αποτελούν δύο όρους στην κοινωνιολογική επιστήμη για τους οποίους καταναλώθηκε σημαντική πνευματική εργασία για τον προσδιορισμός τους. Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε χρονικά τις δύο περιόδους θα τοποθετούσαμε την νεωτερικότητα από τον 15ο αιώνα έως και το 1945 με δομικά στοιχεία τον Διαφωτισμός, της πολιτικές επαναστάσεις, την βιομηχανική επανάσταση, την επιστημονική επανάσταση και το καπιταλιστικό σύστημα. Η ύστερη νεωτερικότητα αρχίζει από το 1945 και μετά με κύρια στοιχεία την κοινωνία της αφθονίας, την παγκοσμιοποίηση, την ανάπτυξη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, την αλλαγή των χωρικών και χρονικών συντεταγμένων, τις συναλλαγές, την κινητικότητα του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εργασίας θα αναφερθούμε στον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσαν οι κοινωνιολόγοι Zygmunt Bauman (κεφάλαιο 2) και Anthony Giddens τις δύο αυτές περιόδους (κεφάλαιο 3). 2. Οι θέσεις του Bauman για την νεωτε