Όποιο αντικείμενο και να σηκώσω γράφει από κάτω Made in China. Εντάξει είμαι λίγο υπερβολικός. Όχι τα πάντα, αλλά σίγουρα τα περισσότερα. Δεν είναι εκνευριστικό να φτιάχνονται σχεδόν τα πάντα εκεί, στην μακρινή χώρα των απογόνων των Τσιν;
Είναι; Μάλλον. Έχω μία άποψη για πιο λόγο κατασκευάζονται όλα εκεί (όχι δική μου, την έχω υιοθετήσει από τα διαγώνια διαβάσματα μου).
Ιδού η ιστορία που οδήγησε τις ευρωπαϊκές και αμερικάνικες εταιρείες να αναπτύξουν τις γραμμές παραγωγής τους στην χώρα των καπιταλιστο-κομμουνιστών.
Εν αρχή είναι η ιστορική φράση του Deng Xiaoping, ηγέτη των Κινέζων μετά τον θάνατο του Μάο και εμπνευστή της σφαγής στην πλατεία Tienanmen : "Άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια". Η οποία και μεταφράζεται στο εξής: δεν έχει σημασία το κοινωνικό σύστημα που εφαρμόζεται (κομμουνισμός ή καπιταλισμός) αρκεί να ρέει το χρήμα (εννοείται στις τσέπες των μελών του κόμματος). Και ιδού η πολιτική ακροβασία "μία χώρα - δύο πολιτικά συστήματα" η οποία έχει δουλέψει καλά μέχρι σήμερα για τους "Κόκκινους".
Ορμώμενοι από την παραπάνω λεκτική πρόσκληση οι σκληροί καπιταλιστές της Δύσης άδραξαν την ευκαιρία, διαπραγματεύτηκαν με τους ιδεολογικούς αντιπάλους τους και επετεύχθη η συμφωνία.
Η κυβέρνηση εξασφαλίζει απεριόριστο φτηνό εργατικό δυναμικό, απόλυτα πειθαρχημένο και ολιγαρκές.
Η κυβέρνηση εξασφαλίζει την επίβλεψη των αργατών με στελέχη του κόμματος ώστε να μην απεργήσουν, να μην οργανώνονται σε σωματεία, να μην διεκδικούν.
Η κυβέρνηση εξασφαλίζει ότι οι μισθοί των εργατών θα παραμένουν συμπιεσμένοι και δεν θα υπάρχουν διεκδικήσεις για αυξήσεις.
Η κυβέρνηση απαιτεί εξαιρετικά χαμηλή φορολογία από τις ξένες επιχειρήσεις.
Η κυβέρνηση εξασφαλίζει σταθερότητα του πολιτεύματος (το απέδειξε με την ισχυρή καταστολή της εξέγερσης στην Tienanmen).
Η κυβέρνηση εξασφαλίζει εξαιρετικά logistics - container. Λέγε με COSCO.
Οι επιχειρηματίες συμφώνησαν, πήγαν τα εργοστάσια εκεί και παράλληλα πούλησαν τεχνογνωσία στους Κινέζους. Παράγουν φθηνά και αποκομίζουν υπέρογκα κέρδη.
Από την άλλη πλευρά οι κομματάρχες της κυβέρνησης εξασφαλίζουν αφενός την ηρεμία των υπηκόων μέσω της παροχής εργασίας και αφετέρου απολάμβάνουν του πλούτου των συμφωνιών. Όπως αναφέρει και η Naomi Klein στο βιβλίο της Shock Doctrine το 97% των κινέζικης ιδιοκτησίας επιχειρήσεων βρίσκεται στα χέρια των απογόνων των μελών του ΚΚΚ. Αμ πως.
Ποια η συνέπεια για την Δύση όταν η παραγωγή είναι στην Ανατολή;
Για τους αρχι-καπιταλιστές τα είπαμε. Κέρδη. Και λογικό είναι διότι με την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία τα κέρδη είναι δυνατόν να μεγιστοποιηθούν αρκεί να τα επενδύσεις σε αυταρχικά καθεστώτα.
Για τους εργαζόμενους όμως; Ο φοβερός συνδυασμός: Ανεργία και καταναλωτισμός. Ανεργία διότι οι θέσεις εργασίας χάνονται αφού οι παραγωγικές επιχειρήσεις μετακομίζουν σε χώρες με πολύ χαμηλά κόστη παραγωγής. Καταναλωτισμός διότι τα προιόντα που παράγονται στις χώρες χαμηλού κόστους παραγωγής καταναλώνονται κατά κύριο λόγο από τις Δυτικές Χώρες.
Χμ! Πως το αντιμετωπίζουν αυτό τον ακραίο συνδυασμό οι κλασικοί οικονομολόγοι, οι μαρξιστές, οι νεο-κευνσιανοί, οι φριντμανικοί; Δεν ξέρω αν έχουν απάντηση. Εκείνο που ξέρω είναι ότι συμβαίνει.
Αναρωτιέμαι αν κάποια από τα παραπάνω "κίνητρα προς επιχειρήσεις" εφαρμοστούν στην Ελλάδα, που βιώνει μία "κρίση", θα επιτύχουμε την μείωση του χρέους; Θα πέσουν τα spread; Αναμένουμε το μέλλον εναγωνίως.
Ελπίζω όχι με τον Κινέζικο τρόπο γιατί θα γίνει τότε της.... Κορέας.
Σχόλια