Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στο Δρόμο..

Το φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας "Νύχτες Πρεμιέρας" τελείωσε. Είναι ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά γεγονότα στην χώρα και το παρακολουθώ χρόνια.  Φέτος είδα κάποιες ταινίες και documentaries τα οποία ήταν αρκετά καλά. Η ταινία όμως που με απασχόλησε ήταν η ταινία "Στον Δρόμο" από το ομώνυμο βιβλίο "Στο Δρόμο" του beatnik Γάλλο-Καναδού συγγραφέα Jack Kerouac.

Το βιβλίο το είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια (στα '90s) μία περίοδο στην οποία διάβασα αρκετά βιβλία της γενιάς των beat (Burroughs, Ginsberg, Kerouac). Με είχε ελκύσει σε αυτούς  η εντύπωση που μου είχε προκαλέσει η ταινία "Το Γυμνό Γεύμα" του Croneberg (το φετινό του Cosmopolis έχει προκαλέσει διττά συναισθήματα στους κριτικούς). Η συγκεκριμένη ταινία βασιζόταν σε ένα βιβλίο του Burroughs και ξεκινώντας από αυτόν διάβασα και το "Στο Δρόμο". Ομολογώ ότι δεν θυμάμαι τι συναισθήματα μου προξένησε το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά είχα μέχρι και την θέαση της ταινίας μία αμυδρή ανάμνηση ότι μου είχε προκαλέσει ιδιαίτερη εντύπωση. Ωστόσο μάλλον το ξέχασα σύντομα ίσως γιατί περιέγραφε καταστάσεις και πρόσωπα τόσο απόμακρες και διαφορετικές από αυτά που με απασχολούσαν τότε, ίσως διότι δεν μπορούσα να κατανοήσω το πλαίσιο γραφής των beat.
Τα χρόνια πέρασαν αν και κατά περιόδους διάβαζα διάφορα κείμενα (σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο) με αναφορά στην συγκεκριμένη γενιά και τις επιδράσεις που είχε.

Με την ταινία του Salles (σκηνοθέτης της πολύ καλής ταινίας "Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας") και τον τρόπο με την οποία απέδωσε το βιβλίο νομίζω ξαναθυμήθηκα αφενώς τα έντονα συναισθήματα που μου είχαν προκαλέσει οι χαρακτήρες και αφετέρου τους λόγους για τους οποίους ξέχασα σύντομα το συγκεκριμένο βιβλίο.
Οι ήρωες του βιβλίου προκάλεσαν την πουριτανική Αμερική ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που οι Behemians προκαλούσαν την καθολική Γαλλία στα τέλη του 1890. Ζωή χωρίς αύριο, ναρκωτικά, έρωτες, ποτό, ξενύχτια (με την Jazz να κυριαρχεί), ταξίδια, ποίηση, γράψιμο, χαρακτήρες "φεύγα." Μέσα από αυτό απελευθερώθηκε ο καταπιεσμένος εαυτός των "τακτοποιημένων" Αμερικάνων και αποτέλεσε το έναυσμα για μία δημιουργική γενιά λογοτεχνών, μουσικών, ποιητών κλπ. 
Επί της ουσίας η ταινία είναι τρόπο τινά αυτοβιογραφική διότι οι ήρωες της ταινίας είναι οι ίδιοι οι Beat (Burroughs, Ginsberg, Kerouac, Kassady, http://en.wikipedia.org/wiki/On_the_Road) ενώ το βιβλίο (και κατ' επέκταση η ταινία) παρουσιάζει τις συνθήκες που δημιούργησαν αυτήν ανατρεπτική παραγωγική διαδικασία. 
"Έτσι όταν ο ήλιος δύει στην Αμερική και κάθομαι στην παλιά ξεχαρβαλωμένη αποβάθρα του ποταμού κοιτάζοντας τους απέραντους ουρανούς πάνω από το New Jersey, και νιώθω ολόκληρη αυτή την άγρια χώρα που απλώνεται με μία απίστευτη μεγάλη κοιλία ως την Δυτική Ακτή (...). Ο Αποσπερίτης θα ρίχνει και θα σκορπίζει τις χλωμές του ακτίνες πάνω στο λιβάδι, μόλις πριν από την βαθιά νύχτα που ευλογεί την γη, που σκοτεινιάζει όλα τα ποτάμια, που σκεπάζει όλες τις βουνοκορφές και κλείνει μέσα της ως και την τελευταία ακτή, και κανείς, κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί στον καθένα, πέρα από τα άθλια κουρέλια της ηλικίας μας, που μεγαλώνει, σκέφτομαι τον Ντήν Μοριάρτι, σκέφτομαι ακόμα τον γέρο-Ντήν Μοριάρτι, τον πατέρα, που δεν βρήκαμε ποτέ, σκέφτομαι τον Ντήν Μοριάρτι."

Jack Kerouac, "Στο Δρόμο", μτφρ. Δ. Νικολακοπούλου, Εκδόσεις Πλέθρον 1996. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Η σύγχρονη εποχή σύμφωνα με τους Bauman και Giddens

1. Εισαγωγή. Η νεωτερικότητα και η ύστερη νεωτερικότητα (ή κατά άλλους μετανεωτερικότητα ) αποτελούν δύο όρους στην κοινωνιολογική επιστήμη για τους οποίους καταναλώθηκε σημαντική πνευματική εργασία για τον προσδιορισμός τους. Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε χρονικά τις δύο περιόδους θα τοποθετούσαμε την νεωτερικότητα από τον 15ο αιώνα έως και το 1945 με δομικά στοιχεία τον Διαφωτισμός, της πολιτικές επαναστάσεις, την βιομηχανική επανάσταση, την επιστημονική επανάσταση και το καπιταλιστικό σύστημα. Η ύστερη νεωτερικότητα αρχίζει από το 1945 και μετά με κύρια στοιχεία την κοινωνία της αφθονίας, την παγκοσμιοποίηση, την ανάπτυξη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, την αλλαγή των χωρικών και χρονικών συντεταγμένων, τις συναλλαγές, την κινητικότητα του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εργασίας θα αναφερθούμε στον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσαν οι κοινωνιολόγοι Zygmunt Bauman (κεφάλαιο 2) και Anthony Giddens τις δύο αυτές περιόδους (κεφάλαιο 3). 2. Οι θέσεις του Bauman για την νεωτε