Christos B blog

1. Εισαγωγή.  Οι συνθήκες του Άμστερνταμ (υπογράφηκε το 1997 και τέθηκε σε ισχύ το 1999), της Νίκαιας (υπογράφηκε το 2001 και τέθηκε σε ισχύ το 2003) και η αποτυχημένη προσπάθεια για την δημιουργία του Ευρώ-Συντάγματος (2005) άφησαν ανοιχτά ζητήματα τα οποία επιδιώχθηκε να επιλυθούν με την Συνθήκη της Λισσαβόνας (υπογράφηκε το 2007 και τέθηκε σε ισχύ το 2009). Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιάσει τα προβλήματα που άφησαν ανοιχτά οι τρεις προηγούμενες θεσμικές προσπάθειες (κεφάλαιο 2), να παρουσιάσει τις θεσμικές καινοτομίες στις οποίες προχώρησε η ΕΕ με την συγκεκριμένη Συνθήκη (κεφάλαιο 3) και τέλος να δείξει σε πιο βαθμό εν μέσω της οικονομικής κρίσης η Συνθήκη της Λισσαβόνας επέτυχε τον σκοπό της (κεφάλαιο 4).  2. Οι Συνθήκες πριν την Λισαββόνα Η πρώτη προσπάθεια για το μεγάλο βήμα προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση αποτέλεσε η υπογραφή της Συνθήκης του Άμστερνταμ. Απολογιστικά όμως «μερικώς μόνο επέτυχε τους στόχους που επεδίωκε» χωρίς να βελτιώσει την λειτ...

  1.  Εισαγωγή. Ο Karl Polanyi (1886-1964), εβραϊκής καταγωγής Ούγγρος κοινωνιολόγος, έγινε γνωστός μέσα από το έργο του « Ο Μεγάλος Μετασχηματισμός (1944)» στο οποίο ανέλυσε τις ραγδαίες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές αλλαγές που έλαβαν χώρα στην Αγγλία την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης. Στο έργο του έδωσε έμφαση στις επιδράσεις που είχαν αυτές οι αλλαγές στην διαμόρφωση της οικονομίας της αγοράς και στον μετασχηματισμό της κοινωνίας, αναλύοντας τις συνθήκες που οδήγησαν στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, στην οικονομική κρίση του 1929 και στον καταστροφικότερο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Το πρωτοποριακό στοιχείο του έργου αποτελεί η θέση του για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας όπου η οικονομία της αγοράς και η θεσμική διάρθρωση του κράτους ενοποιούνται σε μια δομή την οποία αποκάλεσε «κοινωνία της αγοράς». Στο πλαίσιο της παρούσας μικρής μελέτης θα επιδιωχθεί να παρουσιαστούν οι θέσεις του Polanyi για την διαμόρφωση της οικονομίας της αγοράς (κεφάλαιο 3) και κατ’ επ...

1. Εισαγωγή. Η νεωτερικότητα και η ύστερη νεωτερικότητα (ή κατά άλλους μετανεωτερικότητα ) αποτελούν δύο όρους στην κοινωνιολογική επιστήμη για τους οποίους καταναλώθηκε σημαντική πνευματική εργασία για τον προσδιορισμός τους. Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε χρονικά τις δύο περιόδους θα τοποθετούσαμε την νεωτερικότητα από τον 15ο αιώνα έως και το 1945 με δομικά στοιχεία τον Διαφωτισμός, της πολιτικές επαναστάσεις, την βιομηχανική επανάσταση, την επιστημονική επανάσταση και το καπιταλιστικό σύστημα. Η ύστερη νεωτερικότητα αρχίζει από το 1945 και μετά με κύρια στοιχεία την κοινωνία της αφθονίας, την παγκοσμιοποίηση, την ανάπτυξη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, την αλλαγή των χωρικών και χρονικών συντεταγμένων, τις συναλλαγές, την κινητικότητα του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εργασίας θα αναφερθούμε στον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσαν οι κοινωνιολόγοι Zygmunt Bauman (κεφάλαιο 2) και Anthony Giddens τις δύο αυτές περιόδους (κεφάλαιο 3). 2. Οι θέσεις του Bauman για την νεωτε...

1. Εισαγωγή. Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) μετεξελίχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω δύο καίριων διαδικασιών: των διευρύνσεων δηλ. της εισδοχής νέων κρατών – μελών και των εμβαθύνσεων δηλ. των θεσμικών αλλαγών προς την κατεύθυνση της ολοκλήρωσης. Οι δύο αυτές διαδικασίες είναι διαχρονικές, με την έννοια ότι διατρέχουν όλη την διάρκεια ζωής της ένωσης, αλλά και κάποιες φορές αλληλένδετες με μία διεύρυνση να προκαλεί θεσμικές ενέργειες και αλλαγές. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εργασίας θα δείξουμε την διαχρονικότητα των δύο διαδικασιών (κεφάλαιο 2) παρουσιάζοντας συνοπτικά τις διευρύνσεις μέχρι και το 2004 καθώς και τις σημαντικές εμβαθύνσεις που προέκυψαν κυρίως μέσω των Συνθηκών. Στο κεφάλαιο 3 θα γίνει πιο εκτενής αναφορά στην τελευταία διεύρυνση που ενέταξε στους κόλπους της ΕΕ πρώην σοσιαλιστικές χώρες και στις θεσμικές αλλαγές που αυτή επέφερε στους θεσμούς της Ένωσης. 2. Η διαχρονικότητα των εμβανθύσεων και των διευρύνσεων Ορίζοντας τις έννοιες θα μπορούσαμε ...