Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

4 Π για την Πολιτική

Στην τρέχουσα ρευστή πολιτική κατάσταση είναι γενικά δύσκολο κάποιος να ψηφίσει ένα κόμμα με συγκεκριμένα κριτήρια. Οι περισσότεροι συμπολίτες μας ψηφίζουν περισσότερο με το συναίσθημα και λιγότερο με την λογική.
Από την προσωπική μου οπτική γωνία αν μπορούσα να προσδιορίσω τα χαρακτηριστικά με βάση τα οποία θα ψήφιζα ένα πολιτικό κόμμα, θα το έκανα χρησιμοποιώντας τα λεγόμενα 4 Π του μάρκετινγκ προσαρμοσμένα όμως στην πολιτική. Αν και δεν είναι σύνηθες να μιλάς για την πολιτική χρησιμοποιώντας όρους της αγοράς, κατά την προσωπική μου άποψη στην σύγχρονη πολιτική οφείλεις να αξιοποιήσεις όλων των ειδών τα εργαλεία.
Ας επανέλθω στην θεώρηση μου. Ναι, τα 4 Π του marketing (price, product, promotion and place) προφανώς δεν έχουν συσχέτιση με αυτό που θέλω να πω για την πολιτική. Όμως αν τα θέσουμε με μία άλλη οπτική τότε θα έχουν ενδιαφέρον. 

Τι πρέπει να έχει ένα πολιτική κόμμα για να πείσει: 

Πρώτο Π: Πολιτική Ιδεολογία.
Ένα σύνολο θέσεων, απόψεων, προτάσεων το οποίο με συνεκτικό τρόπο δίνει ένα όραμα για την κοινωνία και προτείνει μία έξοδο από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η πολιτεία μας. Κατά συνέπεια ένας πολίτης διαβάζοντας το εν λόγω κείμενο θέσεων μπορεί να αποφανθεί αν ταιριάζει στην δική του κοσμοθεωρία και ταυτόχρονα μπορεί να δώσει ένα όραμα και να το στηρίξει. Η δική μου κοσμοθεωρία βρίσκεται πιο κοντά σε αυτό που αποκαλείται σοσιαλ-φιλελευθερισμός και το όρισε για πρώτη φορά ο John Rawls ενώ το ανέδειξε μέσα από την θεωρία του Τρίτου Δρόμου ο Antony Giddens. Ένα πολιτικό κόμμα που θα συνδύαζε ιδεολογική την κοινωνική πολιτική με την οικονομία της αγοράς είναι κάτι που θα με ικανοποιούσε. Σε επίπεδο οικονομικής πολιτικής πιστεύω ότι λύση στο πρόβλημα είναι η εφαρμογή Κευνσιανών (Keynes) και νεο-κευνσιανών (Krugman, Stiglitz) πολιτικών κυρίως διότι υπήρξαν επιτυχημένες στο παρελθόν και θεωρώ ότι η εφαρμογή τους μπορεί να δώσει λύση και στο τωρινό πρόβλημα. 

Δεύτερο Π: Πρόγραμμα.
Μετά την διαμόρφωση μίας συνεκτικής ιδεολογίας που οφείλει να απαντά στα κρίσιμα ερωτήματα της κοινωνίας και της οικονομίας (ανεργία, μετανάστευση, φτώχεια, κακή εκπαίδευση, ενέργεια, απορρίμματα κλπ) χρειάζεται να αποτυπωθεί το τεχνοκρατικό κομμάτι. Αυτό που αναμένω από ένα πολιτικό κόμμα είναι ένα πρόγραμμα ενεργειών και έργων με τρόπο συνεκτικό χρησιμοποιώντας τις σύγχρονες τεχνικές διαχείρισης. Χρησιμοποιώντας χρονοδιαγράμματα, milestones, εναλλακτικά σενάρια θα ήθελα να δω προτεραιοποίηση στα κρίσιμα ζητήματα με σαφώς κοστολογημένες λύσεις. Και αυτό θα πρέπει να γίνει αποτυπώνοντας την επίδραση που θα έχουν στο κοινωνικό σύνολο.
Η δυσκολία σε ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι αν θα πρέπει να προτείνεις δύσκολες αλλαγές, αλλαγές που ενδεχομένως θα προκαλέσουν αντιδράσεις στην κοινωνία και θα επιφέρουν πολιτικό κόστος. Αυτή είναι μία πραγματική δυσκολία για την οποία χρειάζεται να διαθέτει ένα κόμμα πλούτο από το τρίτο Π. 

Τρίτο Π: Πρόσωπα.
Το ανθρώπινο δυναμικό που θα στελεχώσει ένα πολιτικό κόμμα είναι αυτό που θα εκπροσωπήσει το κόμμα στην κοινωνία. Ρίχνοντας μία γρήγορη ματιά στο πολιτικό δυναμικό των υπαρχόντων πολιτικών κομμάτων διαπιστώνει κάποιος πόσο χαμηλό είναι το επίπεδο των ανθρώπων που έχουν αναλάβει να μας εκπροσωπούν την δύσκολη αυτή περίοδο.
Χρειάζονται άνθρωποι ελκυστικοί. Όχι μόνο εμφανισιακά, αλλά κυρίως διανοητικά, πολιτισμικά, ηθικά. Οι άνθρωποι αυτοί θα επωμιστούν το δύσκολο έργο να πείσουν τους συμπολίτες μας για το όραμα και το πρόγραμμα του πολιτικού κόμματος. Αλλά και είναι αυτοί που θα πρέπει να τηρήσουν τα συμφωνηθέντα και κύριο γνώμονα το δημόσιο συμφέρον.

Τέταρτο Π: Προώθηση της πολιτικής.
Το τελευταίο Π στόχο έχει την προσέγγιση των πολιτών. Θα πρέπει να αναζητηθούν τα μέσα προώθησης τα  οποία θα αξιοποιήσουν τα πρόσωπα για να προωθήσουν πολιτικές και πρόγραμμα. Η σύγχρονη εποχή προσφέρει πολλά κανάλια επικοινωνίας κυρίως μέσω των νέων τεχνολογιών ώστε οι θέσεις των κομμάτων να φτάνουν σε όλους τους πολίτες. Αυτό που καλείται να κάνει ένα κόμμα είναι να διαμορφώσει πολιτικές και πρόγραμμα με τρόπο σαφή και και κατανοητό για τους περισσότερους πολίτες.


Τέλος
Ολοκληρώνοντας αυτό το μικρό άρθρο θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημα; Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν έναν πολίτη να υποστηρίξει μία πολιτική ιδεολογία. 
Συνοπτικά είναι τα ακόλουθα:
1. Επίδραση από το οικογενειακό περιβάλλον (κληρονομική πολιτική ιδεολογία)
2. Ταξική κατάσταση.
3. Οικονομική κατάσταση.
4. Εκπαιδευτική διαδικασία
5. Κοινή γνώμη

Μπορεί να είναι και άλλα. Ίσως κάποιος μπορεί να συμπληρώσει.

Σε εμένα προσωπικά η διαμόρφωση της πολιτικής μου κουλτούρας ήταν αποτέλεσμα μία εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Αν με ρωτούσε κάποιος τι να διαβάσει για να κτίσει μία πολιτική κουλτούρα θα του πρότεινα τα εξής έργα και συγγραφείς. Η κάτωθι λίστα περιλαμβάνει έργα με τα οποία έχω ασχοληθεί και η παράθεση γίνεται με χρονολογική αναφορά για να γίνει κατανοητή και η διαδικασία των αλληλεπιδράσεων.

Adam Smith -  Πλούτος των Εθνών + Θεωρία των ηθικών συναισθημάτων (Κακώς οι φιλελεύθεροι επικεντρώνονται μόνο στο πρώτο έργο και αγνοούν το δεύτερο το οποίο είναι συμπληρωματικό του πρώτου.)
Karl Marx - Κεφάλαιο + Οικονομικά και Φιλοσοφικά Χειρόγραφα (Κακώς οι αριστεροί επικεντρώνονται μόνο στο πρώτο έργο και αγνοούν το δεύτερο το οποίο είναι συμπληρωματικό του πρώτου.)
Mαx Weber - Προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού.
John Maynard Keynes - Γενική θεωρία για την εργασία, το χρήμα, τους τόκους
Milton Friedman - Καπιταλισμός και Ελευθερία
Friendrich Hayek - Ο δρόμος προς την Δουλεία
John Rawls - Θεωρία της Δικαιοσύνης
Elie Kendourie - Ο Εθνικισμός
Anthony Giddens - Ο Τρίτος δρόμος
Joseph Stiglitz- Το τίμημα της Ανισότητας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Η σύγχρονη εποχή σύμφωνα με τους Bauman και Giddens

1. Εισαγωγή. Η νεωτερικότητα και η ύστερη νεωτερικότητα (ή κατά άλλους μετανεωτερικότητα ) αποτελούν δύο όρους στην κοινωνιολογική επιστήμη για τους οποίους καταναλώθηκε σημαντική πνευματική εργασία για τον προσδιορισμός τους. Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε χρονικά τις δύο περιόδους θα τοποθετούσαμε την νεωτερικότητα από τον 15ο αιώνα έως και το 1945 με δομικά στοιχεία τον Διαφωτισμός, της πολιτικές επαναστάσεις, την βιομηχανική επανάσταση, την επιστημονική επανάσταση και το καπιταλιστικό σύστημα. Η ύστερη νεωτερικότητα αρχίζει από το 1945 και μετά με κύρια στοιχεία την κοινωνία της αφθονίας, την παγκοσμιοποίηση, την ανάπτυξη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, την αλλαγή των χωρικών και χρονικών συντεταγμένων, τις συναλλαγές, την κινητικότητα του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εργασίας θα αναφερθούμε στον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσαν οι κοινωνιολόγοι Zygmunt Bauman (κεφάλαιο 2) και Anthony Giddens τις δύο αυτές περιόδους (κεφάλαιο 3). 2. Οι θέσεις του Bauman για την νεωτε