Την αφορμή για αυτό το post μου την έδωσε η ανάγνωση ενός ποιήματος του Villion (1431-1465?) (http://en.wikipedia.org/wiki/Francois_Villon) , αυτού του αναρχικού και συνάμα τραγικού ποιήτη της Αναγγένησης. Η ποίηση του Villon χαρακτηρίζεται ως νεωτεριστική και τον καθιστά τον πρώτο μοντέρνο Γάλλο ποιητή. Ο Villon καλλιέργησε συστηματικά την μπαλάντα η οποία είναι ένα είδος αφηγηματικού ποιήματος που συνδιάζει δραματικά και λυρικά στοιχεία.
Ο Villon άτομο με εκλεπτισμένη παιδεία λόγω των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο, διώχθηκε από τις αρχές για ποινικά αδικήματα (κατηγορήθηκε για φόνο και ληστεία) αλλά και εξαιτίας των σχέσεων του με τον υπόκοσμο. Απομονώνεται, τα ίχνη του χάνονται μετά το 1465, κατατρέχεται από εμμονές και αποκτά μία τραγική υπόσταση, στοιχεία τα οποία τα περνά στα ποιήματα του. Το κακό, η μωρία η ματαιότητα και ο θάνατος είναι στοιχεία των ποιημάτων του. Ο Villon πενθεί για την ματαιοδοξία, τη φθορά του χρόνου και του θανάτου. Ο κόσμος του είναι αφήμερος, ρευστός και παρακμιακός. Αυτός ο μεγάλος ουμανιστής λόγιος χαρακτηρίζεται ως ο "καταραμένος ποιητής" της Αναγέννησης. Το ποίημα του "Μπαλάντα του Ευχαριστώ" είναι μία αυτοβιογραφική προσέγγιση της ζωής του παρουσιάζοντας τους τύπους των ανθρώπων που συνάντησε και συναναστράφηκε, τους ανθρώπους του υπόκοσμου που ευχαριστεί και αυτούς που τον βασάνισαν που συγχωρεί:
Η Μπαλάντα του Ευχαριστώ.
Σε κάθε ιερωμένο ή καλογριά,
Σε φρόνιμους και παραλυμένους,
Σε ζητιάνους, τεμπέλικα κορμιά,
Σε ρουφιάνους, σε πόρνες που σφιγμένους
Μπούστους φορούν και φούστες, σε σβησμένους
Κορτάκηδες από έρωτα καημό,
Με φίνες στενές μπότες ποδεμένους,
Σε όλον τον κόσμο κράζω ευχαριστώ.
Σε κορίτσια που δείχνουν τα βυζιά
Για να έχουν πιο πολλούς προσκαλεσμένους,
Σε χήρες και κοπέλες για παντρειά,
Σε θεατρίνους και μασκαρεμένους
Παλιάτσους, σε ξενύχτες μεθυσμένους,
Σε αγύρτες που δετές από το λαιμό
Σέρνουν μαιμούδες, σε χρεωκοπημένους,
Σε όλον τον κόσμο κράζω ευχαριστώ.
Οξ' από κείνα τα άτιμα σκυλιά,
Που με έκαναν να φάω μουχλιασμένα
Ψωμιά και να πιώ βρώμικα νερά
Που τα αντερά μου τωρα πιά καταστραμένα,
Με κατάρες θε να τα χα φιλεμένα,
Τώρα όμως καθουμαι και δεν μπορώ.
Δυνατά, μη μαλώσω με κανένα,
Σε όλον τον κόσμο κράζω ευχαριστώ.
Ας τους λιανίσουν τα πλευρά, ένα-έναμ
Με έναν μεγάλο κόπανο γερό
Η με ματσούκια σιδεροδεμένα.
Σε όλον τον κόσμο κράζω ευχαριστώ.
Francois Villon, "Η Μπαλάντα του Ευχαριστώ" στις Μπαλάντες και Αλλα Ποιήματα, μτφ Σπύρος Σκιαδαρέσης, Εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αθήνα, 1988
Πηγές
Γ. Βάρσος, Ιστορία της Ευρωπαικής Λογοτεχνίας, Τόμος Α', Εκδόσεις ΕΑΠ, Πάτρα 1999
Benoit-Dusausoy Annick. & Fontaine Guy (επιμ.), Ευρωπαϊκά Γράμματα, Ιστορία της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας, μτφρ. Α. Ζήρας κ.ά τ.Β’, Σόκολη, Αθήνα 1999
Ιστοχώροι
http://www.komvos.edu.gr
http://en.wikipedia.org/wiki/Francois_Villon
Σχόλια