Στο ποίημα του "Η Μπαλάντα των Κυράδων του Παλιού Καιρού" ο Villon(1431-1465) αναφερόμενος σε γνωστές γυναίκες του παρελθόντος του αναφέρει σε ένα δίστοιχο του:
Κι η Ρήγισσα που αφού έκαμε την γνώρα
Του Μπουριντάν, την άνομη, βαθιά
Τον έριξε στον Σεν, που να ναι τώρα;
Στην εποχή του Villon (15ος αιώνας) οι Παριζιάνοι μαζεύονταν το βράδυ ύστερα από τον δείπνο παρέες-παρέες για να πιουν κανά κρασάκι και να φλυαρίσουν. Στις ταβερνίστικες αυτές συγκεντρώσεις συνήθιζαν να πίνουν στην υγειά της βασίλισσας (Ρήγισσας) της Ναβάρρας. Η πρόποση αυτή ήταν κοροιδευτική. Κατά τα λεγόμενα τους η βασίλισσα Ιωάννα της Ναβάρρας είχε μεταβάλει τον Πύργο του Νελ που βρισκόνταν κοντά στον Σεν (Σηκουάνα) σε θέατρο των νυχτερινών γλεντιών και οργίων της. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι έστεινε καρτέρι στους διαβάτες που πέρναγαν έξω από τον πύργο και όποιος της γουστάριζε τον βουτούσε. Αφού γλένταγε μαζί του και τον ξεζούμιζε διέταζε να τον πνίξουν στο ποτάμι για να μη μαθευτεί το γεγονός. Προπαντών γουστάριζε τους νέους και ιδιαίτερα τουw καλλιεργημένους και τους φοιτητές. Κάποτε γλυκάθηκε από έναν φοιτητή, τον μετέπειτα γνωστό φιλόσοφο Μπουριντάν του 14ου αιώνα, το οποίο έμπασε στον πύργο, τον γλέντησε και διέταξε να τον πετάξουν στο ποτάμι. Ο Μπουριντάν όμως ήξερε κολύμπι και την γλύτωσε. Έτσι η ιστορία της μαθεύτηκε και πέρασε από γενιές σε γενιές που έγινε στα χείλη του λαού ένα αστείο και στα γραπτά του Villon ένας στίχος.
Francois Villon, Οι Μπαλάντες και άλλα ποιήματα, μτφρ. Σ. Σκιαδαρέσης, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1998
Κι η Ρήγισσα που αφού έκαμε την γνώρα
Του Μπουριντάν, την άνομη, βαθιά
Τον έριξε στον Σεν, που να ναι τώρα;
Στην εποχή του Villon (15ος αιώνας) οι Παριζιάνοι μαζεύονταν το βράδυ ύστερα από τον δείπνο παρέες-παρέες για να πιουν κανά κρασάκι και να φλυαρίσουν. Στις ταβερνίστικες αυτές συγκεντρώσεις συνήθιζαν να πίνουν στην υγειά της βασίλισσας (Ρήγισσας) της Ναβάρρας. Η πρόποση αυτή ήταν κοροιδευτική. Κατά τα λεγόμενα τους η βασίλισσα Ιωάννα της Ναβάρρας είχε μεταβάλει τον Πύργο του Νελ που βρισκόνταν κοντά στον Σεν (Σηκουάνα) σε θέατρο των νυχτερινών γλεντιών και οργίων της. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι έστεινε καρτέρι στους διαβάτες που πέρναγαν έξω από τον πύργο και όποιος της γουστάριζε τον βουτούσε. Αφού γλένταγε μαζί του και τον ξεζούμιζε διέταζε να τον πνίξουν στο ποτάμι για να μη μαθευτεί το γεγονός. Προπαντών γουστάριζε τους νέους και ιδιαίτερα τουw καλλιεργημένους και τους φοιτητές. Κάποτε γλυκάθηκε από έναν φοιτητή, τον μετέπειτα γνωστό φιλόσοφο Μπουριντάν του 14ου αιώνα, το οποίο έμπασε στον πύργο, τον γλέντησε και διέταξε να τον πετάξουν στο ποτάμι. Ο Μπουριντάν όμως ήξερε κολύμπι και την γλύτωσε. Έτσι η ιστορία της μαθεύτηκε και πέρασε από γενιές σε γενιές που έγινε στα χείλη του λαού ένα αστείο και στα γραπτά του Villon ένας στίχος.
Francois Villon, Οι Μπαλάντες και άλλα ποιήματα, μτφρ. Σ. Σκιαδαρέσης, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1998
Σχόλια