Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Tarifus-Tarifus: Μη προστατευόμενο είδος, διαρκώς αναπαραγώμενο

Οφείλω να το ομολογήσω. Δεν μου είναι συμπαθής η επαγγελματική ομάδα των ταξιτζίδων. Τους θεωρώ αγενείς και αντι-επαγγελματίες. Όμως βρίσκονται παντού, σε κάθε πόλη και χωριό. Είναι ένα αναγκαίο κακό. Αναγνωρίζονται από το χρώμα τους οχήματος και τον φάρο του ταξί τον οποίον φέρουν. Λαμβάνουν διάφορα ονόματα ανά τον κόσμο και στην Αθήνα τους αποκαλούν κοροϊδευτικά "κιτρινιάριδες" λόγω του χρώματος του αθηναϊκού ταξί. Απαντούν στην Ελλάδα στο γνωστό "ταρίφας". Ο σκιτσογράφος κ. Αρκάς σε ένα πολύ πετυχημένο σκίτσο της σειράς "Μετά Ζωή" ανέφερε ότι στον πάτο της κόλασης βρίσκονται εκπρόσωποι τριών επαγγελματικών ομάδων: Δικηγόροι, Δημοσιογράφοι και Ταξιτζίδες. Αυστηρό και αιχμηρό το σκίτσο. Αλλά για πολλούς, μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων, άκρως πετυχημένο. Στην Αθήνα δεν χρησιμοποιώ ταξί πέρα από λίγες φορές. Από την μικρή εμπειρία μου συγκέντρωσα μερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της επαγγελματικής αυτής κάστας τα οποία και περιγράφω κάπως χιουμοριστικά:
Ο κλασσικός τύπος ταξιτζή θα φοράει ζώνη, θα έχει ανοιχτό το ραδιόφωνο σε χαμηλή ένταση, ΔΕΝ θα καπνίζει, θα δίνει ακριβή ρέστα για την κούρσα, δεν θα παίρνει διπλή κούρσα, θα έχει αναρτημένο τον τιμοκατάλογο για να τον βλέπει ο πελάτης, δεν θα παίρνει την πλέον μακρινή διαδρομή για να σε πάει στον προορισμό σου, δεν θα σου πιάνει κουβέντα αν δεν τον ρωτήσεις και τέλος θα σου δίνει απόδειξη άμα του την ζητήσεις. Όλα αυτά όμως ΔΕΝ συμβαίνουν.
Συνήθως ο ταξιτζής καπνίζει, ακούει σκυλάδικα ή άθλιες αθλητικές εκπομπές (θα πρέπει να γράψω κάποια στιγμή και ένα σχόλιο για αυτές) για το στοίχημα και το ποδόσφαιρο όπου ακούγονται ηλίθιες εκφράσεις όπως: "χινάρι", "βομβούλα", "κουβανός" κλπ. Το κόμιστρο είναι ασαφές και τα ρέστα σπάνια όπως οφείλει. Όταν είναι να του ζητήσεις καμία απόδειξη μπορεί να σε δείρει κιόλας. Αν διαμαρτυρηθείς για το κάπνισμα ή την μουσική σε έχει κατεβάσει κάτω στην μέση του πουθενά. Για να μην αναφέρω πόσο άτυχος είσαι άμα είσαι τουρίστας. Τα παραπάνω δεν αφορούν όλους τους επαγγελματίες αλλά σίγουρα αφορούν πολλούς. Η κατάσταση με τα χρόνια γίνεται χειρότερη. Είμαι υπέρ των νυχτερινών συγκοινωνιών, και του περιορισμού των ταξί. Άσε που μολύνουν με τα "γκαζάδικα" αμάξια που έχουν.
Επιπλέον, θα πρέπει να γινόμαστε πιο αυστηροί απέναντί τους. Να διεκδικούμε απόδειξη και σωστά ρέστα για κάθε διαδρομή και να απαιτούμε σεβασμό απέναντι μας.
Το καταλαβαίνω ότι είναι άνθρωποι και αυτοί και ότι η δουλειά τους είναι δύσκολη μέσα στο καυσαέριο τόσες ώρες αλλά η σχέση είναι πελατοκεντρική και οφείλουν σεβασμό προς τον πελάτη τους.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Apla poli alithino.........

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η βυζαντινή κοινωνική διαστρωμάτωση

Εισαγωγή Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία (330-1453) υπήρξε μία από τις πλέον μακραίωνες κρατικές δομές στην μέχρι τώρα ανθρώπινη καταγεγραμμένη ιστορία επιβιώνοντας χάρη στον πολιτισμό που είχε αναπτύξει. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής του το Βυζάντιο στηρίχθηκε σε ένα συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας στο οποίο ο αυτοκράτορας είχε τον πλήρη έλεγχο. Ήταν ένα σύστημα πανίσχυρης πολιτικής διακυβέρνησης το οποίο μέχρι και τις αρχές του 11ου αιώνα ενεργούσε σε έναν «ενοποιημένο πολιτισμικά χώρο, με δημογραφική επάρκεια, ανεπτυγμένη οικονομία, υψηλού βαθμού κοινωνική και πολιτική οργάνωση και πολλούς εγγράμματους ανθρώπους ». Η βυζαντινή αυτοκρατορία διακρίνεται από τους ιστορικούς τους Βυζαντίου σε τρεις περιόδους: Την Πρώιμη που άρχεται το 330 με την μεταφορά της πρωτεύουσας από την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο (324-337 ) έως και το 610 όπου με την ανάληψη της ηγεσίας από τον Ηράκλειο (610-641) επέρχεται η αναδιάρθρωση της αυτοκρατορίας. Την μέση περίοδο από το 610

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.