Είναι σαν την "κινέζικη γρίπη" εξαπλώνονται με ταχύτατους ρυθμούς και εντάσσουν τους Έλληνες σε μία νέα κουλτούρα για το πώς, πού και πότε είναι "In" για κάποιον να πίνει τον καφέ του. Αναφέρομαι στην κουλτούρα των Στάρμπακς.
Πως είναι δυνατόν να πουλάς ένα προϊόν τόσο ακριβά, την στιγμή που οποιοσδήποτε μπορεί να το βρει κάπου αλλού πιο φθηνά, και να τα καταφέρνεις τόσο καλά ώστε να μπορείς να ανοίγεις καφέ σχεδόν παντού?
Φαντάζομαι ότι αυτό το ερώτημα θα το έχουν απαντήσει εδώ και χρόνια οι μαρκετίστες, και σίγουρα θα αποτελεί ένα κλασσικό case study στα Business Schools ανά την υφήλιο.
Αυτό που με απασχολεί δεν είναι φυσικά το financial part αλλά ποιες είναι οι αιτίες που ωθούν κάποιον να γίνει addicted από τον καφέ και το περιβάλλον της εν-λόγω αλυσίδας.
α) Η αμερικάνικη fast-food κουλτούρα
Καταρχήν θεωρώ ότι πιο σημαντικός λόγος είναι ότι η Ελληνική νεολαία διακατέχεται από την αμερικάνικη fast-food κουλτούρα. Στηριζόμενος στο γεγονός ότι οι περισσότεροι νέοι Έλληνες κάνουν τα ίδια πράγματα για να διασκεδάσουν όπως βλέπουν block-buster cinema σε μαζικού τύπου χώρους, τρώνε σε fast-food εστιατόρια, διαβάζουν ευκολοχώνευτα και απλοϊκά βιβλία, βλέπουν χαζοχαρούμενα τηλεοπτικά προγράμματα, διασκεδάζουν με "εύκολη" μουσική, είναι δυνατόν σε κάποιον να αναζητήσει την βασική αιτία που οδηγούν τους περισσότερους νέους να θεωρούν ως πρώτη επιλογή για τον καφέ τους την συγκεκριμένη αλυσίδα που αποτελεί τμήμα αυτής της κουλτούρας
β) Η διαμόρφωση του χώρου
Η απλότητα του περιβάλλοντος, το mainstream που αγαπούν οι περισσότεροι, η εικόνα ενός καφέ διαμορφωμένου στην λογική του αντίστοιχου καφέ του γνωστού αμερικάνικου σήριαλ Friends (γνωστό αμερικάνικο σήριαλ στο οποίο για να καταλάβει ο θεατής πότε είναι το αστείο εισάγονται μετά την ατάκα ηχογραφημένα γέλια διαφορετικής έντασης ανάλογα με την ποιότητα του αστείου), σίγουρα κάνει τον θαμώνα να νιώθει άνετα σε όποιο κατάστημα και να πάει. Άνετοι καναπέδες, νέοι άνθρωποι που σερβίρουν αποτελούν επιπλέον κίνητρο.
γ) η δύναμη της συνήθειας
Η δύναμη της συνήθειας είναι και ένας άλλος λόγος. Θέλω να πίνω τον ίδιο καφέ σε όποιο μέρος του κόσμου και να βρεθώ. Είμαι σίγουρος ότι οι Σταρμπακς - addicted είναι ικανοί να πηγαίνουν να πίνουν καφέ σε Στάρμπακς ακόμα και στην Ρώμη ή στην Δυτική όχθη του Σηκουάνα, αγνοώντας τα καταπληκτικά καφέ αυτών των πόλεων.
Πως είναι δυνατόν να πουλάς ένα προϊόν τόσο ακριβά, την στιγμή που οποιοσδήποτε μπορεί να το βρει κάπου αλλού πιο φθηνά, και να τα καταφέρνεις τόσο καλά ώστε να μπορείς να ανοίγεις καφέ σχεδόν παντού?
Φαντάζομαι ότι αυτό το ερώτημα θα το έχουν απαντήσει εδώ και χρόνια οι μαρκετίστες, και σίγουρα θα αποτελεί ένα κλασσικό case study στα Business Schools ανά την υφήλιο.
Αυτό που με απασχολεί δεν είναι φυσικά το financial part αλλά ποιες είναι οι αιτίες που ωθούν κάποιον να γίνει addicted από τον καφέ και το περιβάλλον της εν-λόγω αλυσίδας.
α) Η αμερικάνικη fast-food κουλτούρα
Καταρχήν θεωρώ ότι πιο σημαντικός λόγος είναι ότι η Ελληνική νεολαία διακατέχεται από την αμερικάνικη fast-food κουλτούρα. Στηριζόμενος στο γεγονός ότι οι περισσότεροι νέοι Έλληνες κάνουν τα ίδια πράγματα για να διασκεδάσουν όπως βλέπουν block-buster cinema σε μαζικού τύπου χώρους, τρώνε σε fast-food εστιατόρια, διαβάζουν ευκολοχώνευτα και απλοϊκά βιβλία, βλέπουν χαζοχαρούμενα τηλεοπτικά προγράμματα, διασκεδάζουν με "εύκολη" μουσική, είναι δυνατόν σε κάποιον να αναζητήσει την βασική αιτία που οδηγούν τους περισσότερους νέους να θεωρούν ως πρώτη επιλογή για τον καφέ τους την συγκεκριμένη αλυσίδα που αποτελεί τμήμα αυτής της κουλτούρας
β) Η διαμόρφωση του χώρου
Η απλότητα του περιβάλλοντος, το mainstream που αγαπούν οι περισσότεροι, η εικόνα ενός καφέ διαμορφωμένου στην λογική του αντίστοιχου καφέ του γνωστού αμερικάνικου σήριαλ Friends (γνωστό αμερικάνικο σήριαλ στο οποίο για να καταλάβει ο θεατής πότε είναι το αστείο εισάγονται μετά την ατάκα ηχογραφημένα γέλια διαφορετικής έντασης ανάλογα με την ποιότητα του αστείου), σίγουρα κάνει τον θαμώνα να νιώθει άνετα σε όποιο κατάστημα και να πάει. Άνετοι καναπέδες, νέοι άνθρωποι που σερβίρουν αποτελούν επιπλέον κίνητρο.
γ) η δύναμη της συνήθειας
Η δύναμη της συνήθειας είναι και ένας άλλος λόγος. Θέλω να πίνω τον ίδιο καφέ σε όποιο μέρος του κόσμου και να βρεθώ. Είμαι σίγουρος ότι οι Σταρμπακς - addicted είναι ικανοί να πηγαίνουν να πίνουν καφέ σε Στάρμπακς ακόμα και στην Ρώμη ή στην Δυτική όχθη του Σηκουάνα, αγνοώντας τα καταπληκτικά καφέ αυτών των πόλεων.
Σχόλια
Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι γενικά έχουν άθλια προιόντα. Όμως ο cappucino που κάνουν είναι πραγματικά πολύ καλός. Επίσης, μου αρέσει πολύ το περιβάλλον, ο χώρος, οι πολυθρόνες που βουλιάζεις και το "αναγνωστήριο" που κάθομαι στα Starbucks της Κοραή και διαβάζω την εφημερίδα μου όταν έχω κάποιο κενό στο πρόγραμμα μου. Και τέλος είναι ο κόσμος που πάει εκεί που μου φαίνεται αρκετά καλός, εν συγκρίσει με αλλού...
Όσο για τη σχέση τιμής/προιόντος έχεις εν μέρει δίκιο. Και λέω εν μέρει διότι αν πάρεις κάτι στο χέρι είναι όντως ακριβά. Αν όμως κάτσεις εκεί θα πληρώσεις π.χ. για ένα cappucino 3.30 και η ποσότητα είναι τριπλάσια από μια άλλη καφετέρια στην οποία θα το πλήρωνες 4 ευρώ. Και τι κέρδισες. Απλά σε σερβίρανε; Ε και...