Το ομολογώ. Τον τελευταίο μήνα λειτούργησα για πρώτη φορά ενάντια σε μία από τις βασικές αρχές μου ως αναγνώστης. Σταμάτησα το διάβασμα όχι ενός αλλά δύο μυθιστορημάτων. Μέχρι σήμερα όσο και να με κούραζε ένα βιβλίο που επέλεγα να διαβάσω, το έφτανα ως το τέλος. Θεωρούσα απαράδεκτο να εγκαταλείψω την πνευματική εργασία ενός ανθρώπου. Να σημειώσω ότι τα βιβλία που αποκτώ τα περνώ από λεπτό κόσκινο λογοτεχνικής κριτικής και στάθμισης πριν αποφασίσω να τα διαβάσω. Δεν διαβάζω από το "πανέρι". Να όμως που δύο κλασικά κείμενα της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας με κουράσανε σε σημείο που να μην αντέχω πλέον. Όσες παραχωρήσεις και να έκανα, καταλάβαινα ότι δεν προχώραγα με τίποτα. Οι σελίδες άλλαζαν όλο και πιο αργά, οι λέξεις και οι έννοιες έχαναν το νόημα τους, οι αναπαραστάσεις αυτών στην μνήμη θόλωναν ενώ διαρκώς έπρεπε να ανατρέχω πίσω για να ξαναθυμηθώ την υπόθεση. Δεν μπορούσα. Αλλά και δεν προσπάθησα με τον σωστό τρόπο. Τα κείμενα αυτά δεν τα διαβάζεις ούτε στο κρεβάτι πριν κοιμηθείς, ούτε στο μετρό ή στο λεωφορείο στον δρόμο για την δουλειά. Θέλουν προσήλωση και σε αυτές τις συνθήκες δεν είναι εφικτό. Έστω, ίσως τα ξαναπιάσω στο μέλλον.
Το πρώτο βιβλίο που σταμάτησα ήταν ο "Πύργος" του Kafka ενώ το δεύτερο το "Τενεκεδένιο Ταμπούρλο" του Grass
Καλή εναπόθεση στην βιβλιοθήκη μου.
Το πρώτο βιβλίο που σταμάτησα ήταν ο "Πύργος" του Kafka ενώ το δεύτερο το "Τενεκεδένιο Ταμπούρλο" του Grass
Καλή εναπόθεση στην βιβλιοθήκη μου.
Σχόλια
Από την άλλη δεν μπορώ παρά να πω οτι πρέπει να βρίσκουμε χρόνο να διαβάζουμε πέρα από το κρεβάτι, το τρένο, το λεωφορείο κλπ ...
Τα λεω σε σένα για να τα ακούω κι εγώ.
όταν εναντιωμένα μεγεθύνουμε το κόσμο
ένας αδελφός υποκριτής :)
περιεχει ερωτονομικον που απαγορευθηκε στην ελλαδα λογω του ακραιου σεξουαλικου του περιεχομενου