Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εταιρίες, οι σύγχρονοι φεουδάρχες



Προσπαθώ.... ε!!! να γράψω μία εργασία με θέμα την φεουδαρχία. Νομίζω ότι την είχα θίξει και το προηγούμενο post μου. Ε!! αυτή προσπαθώ να κάνω ακόμα (χεχε!).
Το διάβασμα που έκανα για τα χαρακτηριστικά της φεουδαρχικής διακυβέρνησης στον Μεσαίωνα (9ος -13ος αιώνας) : αποσύνθεση της κεντρικής εξουσίας, διαμόρφωση κυρίαρχων τάξεων (παπάδες και γαιοκτήμονες εναντίον αγροτών), εκμετάλλευση και υποτέλεια κλπ., μου προκάλεσαν αμυδρά μία συσχέτιση με τις σύγχρονες μεγάλες εταιρείες.

Αφορμή για αυτό στάθηκε ένα άρθρο που διάβασα κάπου (εφημερίδα, internet δεν θυμάμαι) για το googleplex, τις εγκαταστάσεις της google στην Καλιφόρνια. Το άρθρο αφορούσε κάποια ενεργειακή πρωτοπορία της google, άσχετο με το θέμα μας. Όμως δεν είναι αυτή η πρωτοπορία που μου κέντρισε τον ενδιαφέρον όσο η εικόνα με την τεράστια έκταση των κτηρίων της google που ήταν αποτυπωμένη δίπλα στο άρθρο. Και να ήρθε στο μυαλό μου ο συσχετισμός. Οι μεγάλες εταιρείες είναι οι νέοι φεουδάρχες. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και νομίζω ότι επέρχεται μία αποσύνθεση των κεντρικών εξουσιών των κυβερνήσεων των κρατών και η δημιουργία νέων φέουδων, των εταιρικών campus.
Αστείο? Θεωρία συνομωσίας? Χμ!!! Για να δούμε τον συλλογισμό μου.
Οι μεγάλες εταιρείες πλέον κατέχουν εκτάσεις γής (βλέπε Microsoft, Google, IBM, Intracom, Siemens, Krups κα) τα λεγόμενα εργασιακά campus , όπως ένας φεουδάρχης στο παρελθόν με τα κτήματα του. Στις εκτάσεις αυτές εργάζονται με την μορφή μισθωτής εργασίας πολλοί εργαζόμενοι, ακριβώς όπως οι υποτελείς αγρότες στα κτήματα του φεουδάρχη. Μερικοί από αυτούς μένουν μέσα στα campus όπως ακριβώς οι υποτακτικοί δουλοπάροικοι του φεουδάρχη. Γύρω από τις μεγάλες εταιρικές μονάδες αναπτύσσονται πόλεις που διαμένουν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Στην φεουδαρχική κοινωνία η ανάπτυξη των πόλεων πραγματοποιήθηκε
από τους ελεύθερους καλλιεργητές (που φορολογούνταν ) και τους ενοικιαστές γης που μίσθωναν. Οι εταιρίες γλυτώνουν πολλά εκατομύρια διαθέτωντας χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ακριβώς όπως έκαναν και οι φεουδάρχες μόνο που τα έδιναν στην Εκκλησία για να σωθεί η ψυχή τους. Πολλοί από αυτούς έχουν γίνει είδωλα (βλέπε Gates) και λατρεύονται από τους υποτακτικούς τους, όπως ακριβώς προσκήναγαν τον φεουδάρχη οι υποτελείς του για να του αποτίσουν φόρο τιμής. Η ζωή των ιδιοκτητών των εταιρειών είναι μέσα στα πλούτη και την ματαιοδοξία, χαρακτηριστικό και για τους φεουδάρχες, αλλά και για όλους τους πλούσιους θα μου πείτε... άκυρο το επιχείρημα. Όμως έχω το σημαντικότερο όλων για το τέλος. Η διαπλοκή με την εξουσία. Παρά το γεγονός ότι στον Μεσαίωνα υπήρχαν κεντρικές εξουσίες, οι φεουδάρχες έκαναν του κεφαλιού τους. Ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις. Τοποθετούσαν μέλη των οικογενειών τους σε αυτές (βασιλικές και παπικές κυβερνήσεις). Τρώγονταν μεταξύ τους για το ποιος θα επικρατήσει. Διαμορφώνανε κτήρια - φρούρια και κατηγορούσανε ο ένας τον άλλο για κατασκοπεία. Σας θυμίζουν στοιχεία από τις σύγχρονες εταιρείες? Σίγουρα.
Τα επόμενα χρόνια θα καταντήσουμε πληβείοι των εταιρειών. Πως θα το αντιμετωπίσουμε? Όπως ακριβώς και οι άνθρωποι του τότε. Με εξεγέρσεις, με την διαμόρφωση ελεύθερων κοινοτήτων, με την διακίνηση των ιδεών και με την συνέχιση της λειτουργίας των κοινωνικών κρατών.

Στα προσεχώς η εργασία μου για την φεουδαρχία στην Ευρώπη.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η βυζαντινή κοινωνική διαστρωμάτωση

Εισαγωγή Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία (330-1453) υπήρξε μία από τις πλέον μακραίωνες κρατικές δομές στην μέχρι τώρα ανθρώπινη καταγεγραμμένη ιστορία επιβιώνοντας χάρη στον πολιτισμό που είχε αναπτύξει. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής του το Βυζάντιο στηρίχθηκε σε ένα συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας στο οποίο ο αυτοκράτορας είχε τον πλήρη έλεγχο. Ήταν ένα σύστημα πανίσχυρης πολιτικής διακυβέρνησης το οποίο μέχρι και τις αρχές του 11ου αιώνα ενεργούσε σε έναν «ενοποιημένο πολιτισμικά χώρο, με δημογραφική επάρκεια, ανεπτυγμένη οικονομία, υψηλού βαθμού κοινωνική και πολιτική οργάνωση και πολλούς εγγράμματους ανθρώπους ». Η βυζαντινή αυτοκρατορία διακρίνεται από τους ιστορικούς τους Βυζαντίου σε τρεις περιόδους: Την Πρώιμη που άρχεται το 330 με την μεταφορά της πρωτεύουσας από την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο (324-337 ) έως και το 610 όπου με την ανάληψη της ηγεσίας από τον Ηράκλειο (610-641) επέρχεται η αναδιάρθρωση της αυτοκρατορίας. Την μέση περίοδο από το 610

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.