Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διαβάζω, κρίνω, προτείνω

Βιβλία πέφτουν στα χέρια μου συχνά. Άλλοτε περνάω από ένα βιβλιοπωλείο και αγοράζω κάποιο που τράβηξε την προσοχή, άλλοτε διαβάζω κριτικές ή ακούω γνώμες. Γενικά αποκτώ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βιβλία.
Τι διαβάζω αυτόν τον καιρό:
Τελείωσα μόλις τον Ουδέτερο Παρατηρητή(Catastrophist ) του Ronnan Bennet (η απόδοση του αγγλικού τίτλου στα ελληνικά με εξέπληξε) από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ.
Ένα ρομάντζο ανάμεσα σε ένα μεσήλικα Ιρλανδό συγγραφέα - δημοσιογράφο και μία νεαρή Ιταλίδα ακτιβίστρια - δημοσιογράφο την εποχή των έντονων πολιτικο-στρατιωτικών συγκρούσεων λίγο πριν και μετά την απελευθέρωση του Αφρικανικού κράτους του Κογκό από τους Βέλγους. Με άφησε ασυγκίνητο το συναισθηματικό μέρος της σχέσης των δύο ηρώων, αλλά με ενθουσίασε η πολύ καλή τοποθέτηση των χαρακτήρων στα γεγονότα της εποχής που οδήγησαν στην ανεξαρτησία του Κονγκό, στις εκλογές και την νίκη του Πατρίς Λουμπούμα, στην δολοφονία του και την αμερικανοκίνητη εγκαθίδρυση μία σκληρής και απάνθρωπης δικτατορίας.
Το προτείνω αρκεί να κάνει κάποιος και ένα διάβασμα στα πολιτικά πεπραγμένα της περιοχής (αν και το βιβλίο έχει ένα καλό παράρτημα ιστορικών αναφορών για την εποχή εκείνη).
Επιπλέον: Μετά το βιβλίο είδα και την ταινία The Last King of Scotland που αναφέρεται στην περίοδο διακυβέρνησης της Ουγκάντα στα '70s από τον παρανοϊκό Idi Amin. Εξαιρετική ερμηνεία από τον πολύ καλό ηθοποιό Forest Whitaker
Αναφορές: Ένα καλό κείμενο κριτικής για το βιβλίο: http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=13459&m=S16&aa=1

Το βιβλίο που διαβάζω αυτήν την περίοδο.
Είναι ένα ιστορικό κείμενο. Λέγεται το Τυρί και τα Σκουλήκια (The Cheese and the Worms: The Cosmos of a Sixteenth Century Miller) από τον ιστορικό Carlo Ginzburg και αφορά την ζωή, και τον θάνατο στην πυρά καταδικασμένου από την Ιερά Εξέταση, ενός μυλωνά στην Ιταλία τον 16 αιώνα. Το βιβλίο προτάθηκε από την διδάσκουσα στο ΕΑΠ του μαθήματος Οικονομική και Κοινωνική Ιστορία, κ. Μανδυλαρά ως ένα κατεξοχήν ιστορικό κείμενο που μελετά την καθημερινή ζωή των ανθρώπων την εποχή εκείνη. Μάλιστα είχε την καλή θέληση να δώσει για φωτοτυπία το αντίτυπο που διέθετε μιας και το βιβλίο είναι εξαιρετικά σπάνιο .
Στα χαρακτηριστικά του έργου είναι η απλή γλώσσα και η ιστορική προσέγγιση των γεγονότων. Ουσιαστικά ο Ginzburg ανασυγκρότησε την ιστορία του ήρωα Μενόκκιο μέσα από τα δικαστικά έγγραφα της εποχής εκείνης που οδήγησαν στην καταδίκη του. Το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στο πως ένας αμόρφωτος μυλωνάς κατάφερε να έχει τόσο συγκροτημένες αντι-εκκλησιαστικές και αντι-καθολικές απόψεις, ικανές να κάνουν την Ιερά Εξέταση να καταδικάσει ως αιρετικό. Παρά το ιστορικό πλαίσιο αναφοράς διαβάζεται σχετικά εύκολα, αν και χρειάζεται να κατέχει κάποιος το ιστορικό υπόβαθρο.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Η σύγχρονη εποχή σύμφωνα με τους Bauman και Giddens

1. Εισαγωγή. Η νεωτερικότητα και η ύστερη νεωτερικότητα (ή κατά άλλους μετανεωτερικότητα ) αποτελούν δύο όρους στην κοινωνιολογική επιστήμη για τους οποίους καταναλώθηκε σημαντική πνευματική εργασία για τον προσδιορισμός τους. Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε χρονικά τις δύο περιόδους θα τοποθετούσαμε την νεωτερικότητα από τον 15ο αιώνα έως και το 1945 με δομικά στοιχεία τον Διαφωτισμός, της πολιτικές επαναστάσεις, την βιομηχανική επανάσταση, την επιστημονική επανάσταση και το καπιταλιστικό σύστημα. Η ύστερη νεωτερικότητα αρχίζει από το 1945 και μετά με κύρια στοιχεία την κοινωνία της αφθονίας, την παγκοσμιοποίηση, την ανάπτυξη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, την αλλαγή των χωρικών και χρονικών συντεταγμένων, τις συναλλαγές, την κινητικότητα του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εργασίας θα αναφερθούμε στον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσαν οι κοινωνιολόγοι Zygmunt Bauman (κεφάλαιο 2) και Anthony Giddens τις δύο αυτές περιόδους (κεφάλαιο 3). 2. Οι θέσεις του Bauman για την νεωτε