Διαβάζοντας την Νέα Ελληνική πολιτική Ιστορία διαπιστώνει κανείς ότι έχει δομηθεί γύρω από τα συνθήματα και τα διλήμματα. Ελευθερία ή θάνατος, αριστερά ή δεξιά, βασιλικοί - αντιβασιλικοί, πατριώτες - κομμουνιστές, καπιταλιστές - αντικαπιταλιστές, μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί κ.α.
Χωριζόμαστε σε δύο κομμάτια και τρωγόμαστε. Ανάδελφοι ως έθνος, αδυνατούμε να προχωρήσουμε πέρα και έξω από την συνθηματολογία.
Μένουμε στο σύνθημα και αν δεν συμφωνείς σε αυτό είσαι ο εχθρός, ο απέναντι. Καμία απόχρωση. Άσπρο ή μαύρο όλα.
Κουράστηκα να με "πυροβολούν" με την ανοησία τους, να προσπαθούν να "τρυπήσουν" το μυαλό μου με τα συνθήματα τους. Δεν είμαι μάζα, δεν νιώθω μάζα. Η ζωή μας δεν αποτυπώνεται σε bits (0 ή 1) αλλά εμπεριέχει ένα σύνολο συνθηκών, καταστάσεων, ιδεών και αυτό θέλω να είναι ο οδηγός μου.
Αντιλαμβάνομαι την κατάσταση, κατανοώ ποιοι φέρουν ευθύνη, πιστεύω ότι υπάρχουν λύσεις και με αυτήν την συναίσθηση πάω να ψηφίσω. Το ίδιο εύχομαι και για εσάς. Όχι συνθήματα και διλήμματα.
Σχόλια