Τα πρώτα βιβλία ενηλίκων που διάβασα στα 12-13 μου ήταν αποκλειστικά βιβλία μυστηρίου. Σχεδόν όλα τα βιβλία της Agatha Christie και του Arthur Conan Doyle πέρασαν από τα χέρια μου εκείνη την περίοδο. Η πλοκή, οι χαρακτήρες που εμπλέκονται και άνηκαν συνήθως στην αστική ή την αριστοκρατική τάξη, η περιγραφή των Αγγλικών πόλεων και της αγγλικής υπαίθρου της δεκαετίας του 1930, αλλά κυρίως οι ιδιόρρυθμοι πρωταγωνιστές Sherlock Holmes, Hercule Poirot, Mss Marple μου είχαν προκαλέσει μία έντονη οικειότητα. Όλες τις ιστορίες των δύο αυτών συγγραφέων της "ρούφηξα" κυριολεκτικά. Ήταν μία από τις καλύτερες αναγνωστικές περιόδους μου.
Τώρα θα μου πείτε πως και θυμήθηκα τους συγκεκριμένους συγγραφείς αυτήν την περίοδο. Σχετίζεται με ένα κείμενο από το βιβλίο "Η εποχή των Άκρων" του Άγγλου ιστορικού Eric Hobsbawm που διαβάζω αυτή την περίοδο και το οποίο αναφερόταν σε αυτού του είδους την λογοτεχνία. Η περιγραφή του Hobsbawm είναι επεξηγηματική σε ένα βαθμό για ποιο λόγο μου άρεσαν αυτοί οι ήρωες που κακά τα ψέματα έχουν φτάσει να αποτελούν πολιτισμικό μνημείο για τους Άγγλους.
Αντιγράφω:
"Οι βρετανικές αστυνομικές ιστορίες μυστηρίου αφορούσαν σχεδόν αποκλειστικά φόνους - μυστήρια που για την λύση τους απαιτείται κάποια ευστροφία. Ήταν δύσκολα σταυρόλεξα με αινιγματικά στοιχεία. Μπορούμε καλύτερα να καταλάβουμε το είδος αυτό αν το εξετάσουμε από την σκοπιά μίας περίεργης επίκλησης προς μία κοινωνική τάξη πραγμάτων η οποία βρίσκεται υπό απειλή αλλά δεν έχει ακόμα καταρρεύσει. Ο φόνος που είναι σχεδόν το μοναδικό έγκλημα που μπορεί να κινητοποιήσει τον ντετέκτιβ, εισβάλει βίαια μέσα σε ένα χαρακτηριστικά οργανωμένο και καθώς πρέπει περιβάλλον - σπίτι στην εξοχή ή κάποιος οικείος επαγγελματικό περίγυρος - και ο ένοχος αναζητείται σε ένα από κείνα τα σάπια μήλα που απλώς επιβεβαιώνουν ότι τα υπόλοιπα είναι γερά. Η τάξη αποκαθίσταται μέσω τη λογικής που ο ντετέκτιβ εφαρμόζει για να επιλύσει το πρόβλημα, ο οποίος εκπροσωπεί αυτόν τον ίδιο περίγυρο. Έτσι εξηγείται μάλλον η εμμονή στον ιδιωτικό ντετέκτιβ σε αντίθεση με τους αστυνομικούς που δεν ανήκουν στην μεσαία ή την ανώτερη τάξη."
(Eric Hobsbawm, "Η εποχή των Άκρων", εκδόσεις Θεμέλιο, μτφρ. Καπετανγιάνης Β., Αθήνα 2004, σελ. 251)
Σχόλια