Πολλές φορές αναρωτιέμαι, αναλύω, συζητάω αν και κατά πόσο η εργασία μου παρέχει ικανοποίηση, εξέλιξη, διέξοδο καριέρας, αντικείμενο ευθύνης κλπ. Πολλές φορές φεύγω από την εργασία μου με διάφορες τέτοιες σκέψεις να κατακλύζουν το μυαλό μου. Μία από αυτές τις μέρες πηγαίνοντας να πάρω το αυτοκίνητο να πάω να κάνω μάθημα είχα κατακλυστεί με αντίστοιχες σκέψεις. Περπατούσα στον άδειο πεζόδρομο της Ερμού όταν το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε τρεις φιγούρες. Τους είδα από μακρυά και καθώς τους πλησίαζα παρατηρούσα την εργασία τους. Ήταν ένας πατέρας με τους δύο μικρούς υιούς του που είχαν στα χέρια τους από μία σακούλα, και ο πατέρας φορώντας πλαστικά γάντια έσκυβε μέσα στα καλάθια των αχρήστων, έβγαζε αλουμινένια κουτάκια αναψυκτικών, άδειαζε το περιεχόμενο και γέμιζε τις σακούλες τις δικές του και των μικρών. Κάποια στιγμή συναντήθηκαν τα βλέμματα μας. ένιωσα τα παιδιά να νιώθουν άβολα. Έδειχναν καθαρά και καλοντυμένα, και ο πατέρας το ίδιο. Τα παιδιά στο βλέμμα μου πήραν μία αμυντική στάση, ένα είδος ντροπής. Ο πατέρας μου απέστειλε ένα επιθετικό βλέμμα, σαν να μου έλεγε "Άκου φίλε, δεν εκμεταλλεύομαι εγώ τα παιδιά μου, η κοινωνία απορρίπτει εμάς, με αφήνει χωρίς εργασία. Μία δουλειά είναι και αυτή". Απέτρεψα το βλέμμα μου και τους προσπέρασα. Όσα σκεφτόμουν πριν τα διέγραψα μονομιάς. Η ζωή είναι δύσκολη. Η αξιοπρέπεια σημαντική. Να έχεις μίας αξιοπρεπή εργασία είναι το ζητούμενο. Όλα τα υπόλοιπα είναι ασήμαντα. Πήγα προς το αυτοκίνητο να πάω στην δεύτερη εργασία μου. Νομίζω άδειος από συναισθήματα, εντάσεις και σκέψεις. Με μία εικόνα χαραγμένη στο νου.
Εισαγωγή Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία (330-1453) υπήρξε μία από τις πλέον μακραίωνες κρατικές δομές στην μέχρι τώρα ανθρώπινη καταγεγραμμένη ιστορία επιβιώνοντας χάρη στον πολιτισμό που είχε αναπτύξει. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής του το Βυζάντιο στηρίχθηκε σε ένα συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας στο οποίο ο αυτοκράτορας είχε τον πλήρη έλεγχο. Ήταν ένα σύστημα πανίσχυρης πολιτικής διακυβέρνησης το οποίο μέχρι και τις αρχές του 11ου αιώνα ενεργούσε σε έναν «ενοποιημένο πολιτισμικά χώρο, με δημογραφική επάρκεια, ανεπτυγμένη οικονομία, υψηλού βαθμού κοινωνική και πολιτική οργάνωση και πολλούς εγγράμματους ανθρώπους ». Η βυζαντινή αυτοκρατορία διακρίνεται από τους ιστορικούς τους Βυζαντίου σε τρεις περιόδους: Την Πρώιμη που άρχεται το 330 με την μεταφορά της πρωτεύουσας από την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο (324-337 ) έως και το 610 όπου με την ανάληψη της ηγεσίας από τον Ηράκλειο (610-641) επέρχεται η αναδιάρθρωση της αυτοκρατορίας. Την μέση περίοδο από το 610
Σχόλια