Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η απορρόφηση του Alternative από το Mainstream

με αφορμή τα Manolo Blahnik

Είμαι από τους πρώτους αναγνώστες της free press Athens Voice και οφείλω να ομολογήσω ότι η κουλτούρα που διαπνέει την εφημερίδα ανταποκρίνεται στην δική μου. Το μεγαλύτερο μέρος της αρθρογραφίας με βρίσκει σύμφωνο. Σε ένα μεγάλο βαθμό με ικανοποιεί και το άλλο free έντυπο, η Lifo. Αν και είναι περισσότερο lifestyle έντυπο εντούτοις αρέσκομαι να την διαβάζω. Ενημερώνομαι περισσότερο από αυτά τα έντυπα, από ότι από οπουδήποτε αλλού. Περιμένω την κάθε Πέμπτη το πρωί να πάρω την κόπια που μου αντιστοιχεί και την διαβάσω μέχρι την Κυριακή.
Αυτό όμως που με ανησυχεί είναι να πάψουν τα έντυπα αυτά να έχουν τον alternative χαρακτήρα τους. Να καταλήξουν σαν το Κλικ των 90's, του οποίου η γραφή ενέπνευσε και προκάλεσε, έφερε την διαφορετικότητα, για να καταλήξει να υιοθετηθεί από όλους, να αναπαραχθεί κακόγουστα και να χάσει το ιδιαίτερο κοινό που είχε, να γίνει ένα με την μάζα και οι ιδρυτές του να πλουτίσουν.
Στην Athens Voice τις προάλλες διάβασα ένα άρθρο για την παιδεία, όπου μεταξύ άλλων ο συντάκτης του κειμένου αναφέρθηκε στα Μανόλο Μπλάνικ?? μίας δημοσιογράφου. Ενώ όλο το κείμενο ήταν κατανοητό σε αυτό το σημείο κόλλησα. Τι είναι τα Μανόλο Μπλάνικ??. Για ποιο λόγο εγώ θα πρέπει να γνωρίζω τι είναι? Για ποιο λόγο θα πρέπει να παρεμβληθεί σε ένα κατά λοιπά προσιτό κείμενο μία έκφραση που θα διαχωρίζει τον συγγραφέα από τον αναγνώστη. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο εντόπισα την εν λόγω φίρμα (Manolo Blahnik: http://www.style.com/manolo/home_flash.html) και κατανόησα το σκωπτικό του κειμένου στην Athens voice (http://www.athensvoice.gr/).
Όμως οι αναμνήσεις της παρακμής του Κλικ άρχισαν να έρχονται στο μυαλό μου όταν όλο και περισσότερες lifestyle εκφράσεις εντάσσονταν στο κείμενο αναγκάζοντας το αναγνωστικό κοινό που δεν κατείχε την lifestyle argo να απομακρύνεται (και καλά κάναμε) από το έντυπο αυτό και όλα τα υπόλοιπα mainstream lifestyle σκουπιδο-περιοδικά με την δήθεν-κάποιος-είμαι σύνταξη άρχισαν να πέρνουν την κατρακύλα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα συμβεί το ίδιο και με τα free press. Όσον αφορά τον τίτλο του post για να αναλυθεί επαρκώς απαιτείται μία εργασία.

Σχόλια

Ο χρήστης a cleric είπε…
Συμφωνώ στην γενικότερη άποψη του post..

.. αν και δεν έχω αντίρρηση μερικών έξυπνα τοποθετημένων references, όπως αυτό που περιγράφεις. Δεν με χαλάνε - να τώρα έμαθα αυτά τα περίεργα παπούτσια

(Βέβαια και που το έμαθα.. αναρωτιέμαι αν κάνει διαφορά)

Ερώτηση: ο αρθρογράφος, γιατί πιστεύουμε ότι χρησιμοποίησε (προσέθεσε) το reference?
Ο χρήστης Xavier είπε…
Μα το alternative είναι βασικό ζωτικό όργανο του life-style.
Ο χρήστης a cleric είπε…
Και η απορρόφηση του alternative από το mainstream είναι πάντα αναμενόμενη..
Ο χρήστης Christos Bouras blog είπε…
Φαντάζομαι ότι ο αρθρογράφος έκανε το σχετικό reference προκειμένου να εκφράσει κάποια ειρωνεία προς την εν λόγω δημοσιογράφο. Κατά τέτοιο τρόπο δεν κάνει επίπεδο το κείμενο του αλλά από την άλλη δείχνει ότι κατέχει μία ιδιαίτερη γνώση που δεν την κατέχουν οι αναγνώστες και ως εκ τούτου διαφοροποιείται.
Σχετικά με την απορρόφηση του alternative από το mainstream πρέπει να σημειώσω ότι το mainstream λαμβάνει από το alternative μόνο τα στοιχεία εκείνα που μπορούν να εμπορευματοποιηθούν. Ο Τσε είναι alternative αλλά τον φοράς σαν μπλούζα, το rock το ίδιο αλλά την παντρέψαμε με το mainstream μπουζουκο-pop, τα Εξάρχεια είναι alternative αλλά και η Σκούφα τους μοιάζει πλέον, τα graffity το ίδιο αλλά πληρώνουν στου Psyri για να διακοσμούν τους τοίχους, οι Nirvana είναι αλλά το smells like teen spirit παίζεται μαζί με την Κελυ Κελεκίδου
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
O κίνδυνος παραμονέυει, όντως. Ωστοσο πιστεύω ότι η Lifo, γενικώς, είναι πολύ πιο ζωηρή, έξυπνη και alternative απο την Athens Voice
Ο χρήστης gasireu είπε…
φυσικά και δεν οφείλετε να τα γνωρίζετε εκτός και αν είστε fun του sex and the city, όπου η αναφορά είναι συνεχής! μόνο άτομα που ασχολούνται εντατικά με τη μόδα τα γνωρίζουν.
για την ελλάδα τα Μανόλος είναι alternative κατά μία έννοια. δεν πωλούνται. γενικότερα δε είναι τόσο ακριβά που αποτελούν statous symbol, ή style symbol και ουχί σημεία απλού lifestylistic τρόπου ζωής!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Η σύγχρονη εποχή σύμφωνα με τους Bauman και Giddens

1. Εισαγωγή. Η νεωτερικότητα και η ύστερη νεωτερικότητα (ή κατά άλλους μετανεωτερικότητα ) αποτελούν δύο όρους στην κοινωνιολογική επιστήμη για τους οποίους καταναλώθηκε σημαντική πνευματική εργασία για τον προσδιορισμός τους. Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε χρονικά τις δύο περιόδους θα τοποθετούσαμε την νεωτερικότητα από τον 15ο αιώνα έως και το 1945 με δομικά στοιχεία τον Διαφωτισμός, της πολιτικές επαναστάσεις, την βιομηχανική επανάσταση, την επιστημονική επανάσταση και το καπιταλιστικό σύστημα. Η ύστερη νεωτερικότητα αρχίζει από το 1945 και μετά με κύρια στοιχεία την κοινωνία της αφθονίας, την παγκοσμιοποίηση, την ανάπτυξη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, την αλλαγή των χωρικών και χρονικών συντεταγμένων, τις συναλλαγές, την κινητικότητα του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εργασίας θα αναφερθούμε στον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσαν οι κοινωνιολόγοι Zygmunt Bauman (κεφάλαιο 2) και Anthony Giddens τις δύο αυτές περιόδους (κεφάλαιο 3). 2. Οι θέσεις του Bauman για την νεωτε