Οφείλω να το παραδεχτώ ότι δεν είμαι από τους μεγαλύτερους λάτρεις του Picasso, το αντίθετο θα έλεγα ότι δεν συμπαθώ την δουλειά του. Μέχρι σήμερα ότι γνώριζα από την δουλειά του αφορούσε την κυβιστική περίοδο και έπειτα όπου πίνακες όπως οι Les Demoiselles d'Avignon, Guernica κλπ έγιναν αντικείμενα λατρείας ανά τον κόσμο. Κατά την διάρκεια της παραμονής μου στην Βαρκελώνη επισκέφθηκα το μουσείο που είναι αφιερωμένο στον Pablo Picasso (October 25, 1881 – April 8, 1973) και έμεινα κατάπληκτος. Στην πρώτη περίοδο της καρίερας του ο Picasso ζωγράφιζε σαν έναν οποιοδήποτε ακαδημαικό ζωγράφο, και μάλιστα σε ένα επίπεδο εξαίσιο (εκτός ίσως από τις φορές στις οποίες δεν φορούσε τα γυαλιά του οπότε ήταν διακριτή μία θολούρα στους πίνακές του). Σπουδαίοι πίνακες όπως οι:
Science and Charity (http://www.museupicasso.bcn.es/eng/msites/ficha15.htm),
The First Communion (http://www.museupicasso.bcn.es/eng/msites/ficha12.htm) κλπ, δείχνουν έναν διαφορετικό Picasso από τον ζωγράφο των επόμενων ετών. Έναν καλλιτέχνη που πάλευε με το έργο του μέχρι και την τελευταία πινελιά.
Η επίσκεψη μου στο Museu Picasso ( http://en.wikipedia.org/wiki/Museu_Picasso) με έκανε να σκεφτώ ότι ο Picasso μετά τα πλούτη και την δόξα που αποκόμισε βρίσκει έναν εύκολο τρόπο να αποκτήσει χρήματα και αυτός ήταν μόνο η υπογραφή του (ένα από τα πλέον γνωστά σύμβολα ανά την υφήλιο μαζί με αυτό της Coca-Cola και τον Σταυρό).
Αναρωτηθείτε αν θυμάστε έστω και στο ελάχιστο την υπογραφή του Caravaggio ή του El Greco. Μάλλον όχι. Όμως του Picasso είναι ένα λογοτύπο παγκόσμιας εμβέλειας.
Από ένα σημείο και πέρα ο Picasso απλά τραβάει μερικές γραμμές, πετάει και μερικά χρώματα στον καμβά και ... υπογράφει. Έχει ενδιαφέρον να αναλογιστεί κανείς αν και κατά πόσο ένας συλλέκτης αδαής περί της ιστορίας της τέχνης, π.χ. ένας Αμερικάνος νεό-πλούτος, ξέρετε αυτούς με τα πούρα και τα αμερικάνικα καπέλα που βλέπουμε στις ταινίες, αν λοιπόν θα αγόραζε έναν πίνακα που θα τον υπέγραφε κάποιος Ruiz. Μάλλον όχι. Αν τον υπέγραφε όμως ο Picasso το πορτοφόλι θα άνοιγε διάπλατα. Διότι παρά το γεγονός ότι στο απλοϊκό όσον αφορά την τέχνη μυαλό του, ο πίνακας του "άσημου" Ruiz θα του άρεσε, εν τούτοις σημαντικό για αυτόν θα ήτανε η υπογραφή. Και το όνομα Ruiz δεν το ξέρει κανένας. Έτσι θα πλήρωνε για μία μουτζούρα του Picasso τρελά λεφτά που θα μπορούσε να την κάνει και ο τρίχρονος γιος του, τσάμπα.
Παρεπιπτώντος ως Ruiz υπέγραφε ο Picasso τα πρώτα του έργα. Picasso ήταν το επώνυμο της μητέρας του, ενώ Ruiz του πατέρα του.
Ευρισκόμενος στην αίθουσα του μουσείου όπου ο Picasso διέλυσε (http://www.museupicasso.bcn.es/eng/msites/ficha48.htm) τον εξαίσιο πίνακα του Velázquez (Las Meninas) (http://www.museupicasso.bcn.es/eng/collection/index_collec.htm) αναρωτιέμαι ποιος ήτανε ο λόγος για τον οποίο ο Picasso έφτασε σε ένα τέτοιο σημείο. Νομίζω το χρήμα.
Science and Charity (http://www.museupicasso.bcn.es/eng/msites/ficha15.htm),
The First Communion (http://www.museupicasso.bcn.es/eng/msites/ficha12.htm) κλπ, δείχνουν έναν διαφορετικό Picasso από τον ζωγράφο των επόμενων ετών. Έναν καλλιτέχνη που πάλευε με το έργο του μέχρι και την τελευταία πινελιά.
Η επίσκεψη μου στο Museu Picasso ( http://en.wikipedia.org/wiki/Museu_Picasso) με έκανε να σκεφτώ ότι ο Picasso μετά τα πλούτη και την δόξα που αποκόμισε βρίσκει έναν εύκολο τρόπο να αποκτήσει χρήματα και αυτός ήταν μόνο η υπογραφή του (ένα από τα πλέον γνωστά σύμβολα ανά την υφήλιο μαζί με αυτό της Coca-Cola και τον Σταυρό).
Αναρωτηθείτε αν θυμάστε έστω και στο ελάχιστο την υπογραφή του Caravaggio ή του El Greco. Μάλλον όχι. Όμως του Picasso είναι ένα λογοτύπο παγκόσμιας εμβέλειας.
Από ένα σημείο και πέρα ο Picasso απλά τραβάει μερικές γραμμές, πετάει και μερικά χρώματα στον καμβά και ... υπογράφει. Έχει ενδιαφέρον να αναλογιστεί κανείς αν και κατά πόσο ένας συλλέκτης αδαής περί της ιστορίας της τέχνης, π.χ. ένας Αμερικάνος νεό-πλούτος, ξέρετε αυτούς με τα πούρα και τα αμερικάνικα καπέλα που βλέπουμε στις ταινίες, αν λοιπόν θα αγόραζε έναν πίνακα που θα τον υπέγραφε κάποιος Ruiz. Μάλλον όχι. Αν τον υπέγραφε όμως ο Picasso το πορτοφόλι θα άνοιγε διάπλατα. Διότι παρά το γεγονός ότι στο απλοϊκό όσον αφορά την τέχνη μυαλό του, ο πίνακας του "άσημου" Ruiz θα του άρεσε, εν τούτοις σημαντικό για αυτόν θα ήτανε η υπογραφή. Και το όνομα Ruiz δεν το ξέρει κανένας. Έτσι θα πλήρωνε για μία μουτζούρα του Picasso τρελά λεφτά που θα μπορούσε να την κάνει και ο τρίχρονος γιος του, τσάμπα.
Παρεπιπτώντος ως Ruiz υπέγραφε ο Picasso τα πρώτα του έργα. Picasso ήταν το επώνυμο της μητέρας του, ενώ Ruiz του πατέρα του.
Ευρισκόμενος στην αίθουσα του μουσείου όπου ο Picasso διέλυσε (http://www.museupicasso.bcn.es/eng/msites/ficha48.htm) τον εξαίσιο πίνακα του Velázquez (Las Meninas) (http://www.museupicasso.bcn.es/eng/collection/index_collec.htm) αναρωτιέμαι ποιος ήτανε ο λόγος για τον οποίο ο Picasso έφτασε σε ένα τέτοιο σημείο. Νομίζω το χρήμα.
Σχόλια