Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

homo Economicus vs homo socialis

Τα βιβλία οικονομίας είναι γεμάτα από ψυχρούς υπολογιστικούς χαρακτήρες, "οικονομικούς ανθρώπους", ενώ στην πραγματική ζωή κυκλοφορούν Άμλετ, Ληρ, Μάκβεθ, Οθέλλοι. (Amartya Sen).
Τους βρήκα ενδιαφέροντες ως όρους στα πλαίσια του διαβάσματος που κάνω για μία εργασία και σπεύδω να τους εντάξω στην καθημερινότητα μας.
Homo Economicus (Οικονομικός άνθρωπος) - στοχεύει στην μεγιστοποίηση των αποτελεσμάτων που είναι δυνατόν να αποφέρει η σχέση χώρου και οικονομικής δραστηριότητας.
πχ. Ο Έλληνας μεγαλο - "εργολάβος" επιδιώκει να καταλάβει κάθε σπιθαμή ελεύθερου αστικού χώρου εις βάρος των πολιτών. Σκοπός να οικοδομήσει και να εισπράξει το μέγιστο δυνατό κέρδος αγνοώντας περιβαλλοντολογικούς κανόνες.
Η Λεοντίδου (2001) περιγράφει έξοχα τον homo economicus που αντιπροσωπεύει, κακά τα ψέματα, την συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων και των νοικοκυριών στην δυτική κοινωνία. Γράφει λοιπόν: " ο homo economicus είναι το μονοδιάστατο αυτόματο που, έχοντας πλήρη γνώση των οικονομικών συνθηκών και μεθόδων, δρα ορθολογιστικά με αποκλειστικό γνώμονα το προσωπικό συμφέρον και την μεγιστοποίηση του κέρδους και την ελαχιστοποίηση του κόστους και της προσπάθειας".
Όπως μου έγραψε μία φίλη μου, σχολιάζοντας την θέση μου για την συμπεριφορά των αγροτών στις τελευταίες κινητοποιήσεις τους - ως κατεξοχήν οικονομικά όντα σύμφωνα και με την παραπάνω περιγραφή (μέγιστο κέρδος με λίγη δουλειά, αυτή του μετανάστη προφανώς) σχετικά με την "συμβολική" καταστροφή των τροφίμων, ενώ στον κόσμο πεθαίνουν άνθρωποι από την πείνα: "Και κακά τα ψέματα - όταν καίγεται το σπίτι σου δεν κοιτάς το σπίτι του γείτονα".
Σωστά, διότι αν ενδιαφέρεσαι για το σπίτι του γείτονα, δεν θεωρείσαι homo economicus αλλά homo socialis. Ο Κορλιούρος (2001) παραθέτει μία ερμηνεία του όρου: "Homo socialis είναι ο κοινωνικός άνθρωπος, ο οποίος σε συνεχή αλληλεπίδραση με το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον είναι σε θέση να συλλέγει και να επεξεργάζεται ποικίλες πληροφορίες και να σχεδιάζει σκόπιμα τη δράση του γνωρίζοντας εκ των προτέρων τις συνέπειες κάθε επιλογής του.
ο homo socialis θα κοιτάξει να βοηθήσει τον γείτονα όταν θα καίγεται στο σπίτι του, και θα ζητήσει βοήθεια από τους γείτονες όταν θα καίγεται το δικό του. Όταν η οικονομική κατάσταση είναι δύσκολη δεν θα προβαίνει σε προκλητικές ενέργειες, διότι θα ξέρει ότι πάντα θα υπάρχει και πιο δύσκολη κατάσταση. Θα σέβεται το περιβάλλον γιατί θα γνωρίζει ότι κάτι αντίθετο θα αποβεί μοιραίο για την υγεία του.

Αναφορές:
Λεοντίδου Λ., Αγεωγράφητος Χώρα, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2007, Αθήνα.
Κουρλιούρος, Η. 2001. Διαδρομές στις Θεωρίες του Χώρου: Οικονομικές Γεωγραφίες της Παραγωγής και της Ανάπτυξης, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα

Σχόλια

Ο χρήστης Unknown είπε…
καλησπέρα χρήστο ...

μας οφείλεις την ανάρτηση του σχολίου, απόσπασμα του οποίου επιχειρείς να αντικρούσεις με το παρόν ...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η βυζαντινή κοινωνική διαστρωμάτωση

Εισαγωγή Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία (330-1453) υπήρξε μία από τις πλέον μακραίωνες κρατικές δομές στην μέχρι τώρα ανθρώπινη καταγεγραμμένη ιστορία επιβιώνοντας χάρη στον πολιτισμό που είχε αναπτύξει. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής του το Βυζάντιο στηρίχθηκε σε ένα συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας στο οποίο ο αυτοκράτορας είχε τον πλήρη έλεγχο. Ήταν ένα σύστημα πανίσχυρης πολιτικής διακυβέρνησης το οποίο μέχρι και τις αρχές του 11ου αιώνα ενεργούσε σε έναν «ενοποιημένο πολιτισμικά χώρο, με δημογραφική επάρκεια, ανεπτυγμένη οικονομία, υψηλού βαθμού κοινωνική και πολιτική οργάνωση και πολλούς εγγράμματους ανθρώπους ». Η βυζαντινή αυτοκρατορία διακρίνεται από τους ιστορικούς τους Βυζαντίου σε τρεις περιόδους: Την Πρώιμη που άρχεται το 330 με την μεταφορά της πρωτεύουσας από την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο (324-337 ) έως και το 610 όπου με την ανάληψη της ηγεσίας από τον Ηράκλειο (610-641) επέρχεται η αναδιάρθρωση της αυτοκρατορίας. Την μέση περίοδο από το 610

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.