Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πορτοκάλια στους δρόμους - πείνα στην Νταρφούρ

Zap: Ο καλός πολίτης παίρνει το καθημερινό του prozak, την Τηλεόραση. Οι γαιοκτήμονες (ακα "αγρότες") πετάνε πορτοκάλια στον δρόμο. Δεν είναι ικανοποιημένοι από την επιχορήγηση των 500 Μευρώ που τους δίνει το γκουβέρνο. Μιλάμε πλέον για "αγροτικές κινητοποιήσεις". Όμως τι Έκπληξη: Δεν είδα πουθενά κανένα μετανάστη - δουλοπάροικο να συμμετέχει και αυτός. Πώς έχω την εντύπωση ότι ο αγρότης είναι αυτός που δουλεύει στο χωράφι και όχι αυτός που είναι αραχτός στο καφενείο και παίζει τάβλι - και ενίοτε χρηματιστήριο. Άρα δεν μιλάμε για αγροτικές αλλά για φεουδαλικές διαμαρτυρίες.

Οι γαιοκτήμονες δεν πρόκειται να βρουν το δίκιο τους στην σημερινή Ελλάδα. Θα τα πάρουν όλα τα λεφτά για όλα τα κιλά, αλλά οι λοιποί πολίτες τους έχουν αντιληφθεί. Όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν είναι τίποτα άλλο από εκμεταλλευτές της μισθωμένης εργασίας των μεταναστών. Πάνε οι αγρότες - ιδιοκτήτες γης που μόνοι τους δούλευαν στα χωράφια τους. Τώρα έχουμε φεουδαλικές σχέσεις. Οι γαιοκτήμονες - επιχειρηματίες από την μία μεριά και οι σύγχρονοι δουλοπάροικοι από την άλλη.
Zap: Εξάντας. Η πείνα στην Νταρφούρ. Οι άνθρωποι δεν έχουν να φάνε. Τους πετάνε ένα τσουβάλι με αλεύρι και αυτό το ονομάζει ο ΟΗΕ "τρόφιμα". Γιατί δεν στέλνουν οι γαιοκτήμονες τα πορτοκάλια και το γάλα (θυμάστε σίγουρα τις γνωστές πρακτικές με τις καρδάρες που έχυναν στο δρόμο) που πετάνε, στους λοιμοκτονούντες?

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
"Έπεσα" τυχαία στο blog σας σε μια αναζήτηση για το 1848.Έχετε σχέση με το τμήμα Ευρωπαϊκού πολιτισμού του ΕΑΠ;
Ο χρήστης Unknown είπε…
είμαι φοιτητής στο συγκεκριμένο τμήμα.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Κι εγώ!Έχω πάρει την πρώτη μου θεματική ενότητα (ΕΠΟ10).Εσείς μάλλον είστε βετεράνος.Βλέπω πολλές εργασίες και -απ' ότι μπορώ να κρίνω- όλες αξιόλογες.
Συγχαρτήρια
Β.Κ.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η βυζαντινή κοινωνική διαστρωμάτωση

Εισαγωγή Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία (330-1453) υπήρξε μία από τις πλέον μακραίωνες κρατικές δομές στην μέχρι τώρα ανθρώπινη καταγεγραμμένη ιστορία επιβιώνοντας χάρη στον πολιτισμό που είχε αναπτύξει. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής του το Βυζάντιο στηρίχθηκε σε ένα συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας στο οποίο ο αυτοκράτορας είχε τον πλήρη έλεγχο. Ήταν ένα σύστημα πανίσχυρης πολιτικής διακυβέρνησης το οποίο μέχρι και τις αρχές του 11ου αιώνα ενεργούσε σε έναν «ενοποιημένο πολιτισμικά χώρο, με δημογραφική επάρκεια, ανεπτυγμένη οικονομία, υψηλού βαθμού κοινωνική και πολιτική οργάνωση και πολλούς εγγράμματους ανθρώπους ». Η βυζαντινή αυτοκρατορία διακρίνεται από τους ιστορικούς τους Βυζαντίου σε τρεις περιόδους: Την Πρώιμη που άρχεται το 330 με την μεταφορά της πρωτεύουσας από την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο (324-337 ) έως και το 610 όπου με την ανάληψη της ηγεσίας από τον Ηράκλειο (610-641) επέρχεται η αναδιάρθρωση της αυτοκρατορίας. Την μέση περίοδο από το 610

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.