Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Έχουν γνώση οι φύλακες

Ένας παλιός βουλευτής Θεσσαλίας έλεγε σοβαρά σε φίλους και γνωστούς ότι "τακτοποίησε" επαρκέστατα τα τέκνα του. Τα σπούδασε, τους άφησε περιουσία και το πιο σημαντικό για τον υιό - διάδοχο του ανέφερε ότι του άφησε και 5000 βόδια να τον ψηφίζουν.
Τέκνα δίχως επαγγελματική παρουσία, δημιουργήματα ενός κομματικού σωλήνα, μίας "οικογενειακής παράδοσης", μίας "πολιτικής αριστοκρατίας". Φορείς μίας τάξης Φυλάκων της πλατωνικής πολιτείας με την ονομασία "η κομματική επετηρίδα". Μίας ολιγαρχίας "αξίων" που όμως δεν ενστερνίζονται τις αξίες της πλατωνικής πολιτείας αλλά της καπιταλιστικές νοοτροπίες και τις κομματικές έννοιες στην νεο-ελληνική μορφή τους: "ημέτεροι",διαφθορά, διαπλοκή, κομματική ιεραρχία, κομματική πειθαρχεία, κομματική επετηρίδα. Ανεπάγγελτοι, χαραμοφάηδες γόνοι πολιτικών και κομματικών τζακιών στοχεύσατε. Ιδού η ευκολία της ζωής, δεν χρειάζεται να εργαστείτε και να παράγετε στο ελάχιστο. Υπάρχουν τα βόδια (τι κρίμα για το άκακο αυτό ζώο) να σας στηρίξουν.

Όμως η πολιτική δεν είναι επάγγελμα. Είναι λειτούργημα σύμφωνα με το οποίο καλούνται έμπειροι πολίτες, πολίτες που έχουν διανύσει έναν επαγγελματικό βίο μαζί με μία κοινωνική δραστηριοποίηση, να το υπηρετήσουν. Είναι απαραίτητο να έχουν αφήσει την γραφή τους στην κοινωνία πριν ζητήσουν να λάβουν τον σταυρό από τους πολίτες. Όμως αντ' αυτού οι περισσότεροι το αντιμετωπίζουν ως επάγγελμα.
Δυστυχώς το σύστημα είναι ισχυρό και αυτό που απαιτεί είναι υπακοή στους άγραφους νόμους, το εθιμικό δίκαιο, το σάλιο νόμο των Γότθων. Εκεί φτάσαμε.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Η σύγχρονη εποχή σύμφωνα με τους Bauman και Giddens

1. Εισαγωγή. Η νεωτερικότητα και η ύστερη νεωτερικότητα (ή κατά άλλους μετανεωτερικότητα ) αποτελούν δύο όρους στην κοινωνιολογική επιστήμη για τους οποίους καταναλώθηκε σημαντική πνευματική εργασία για τον προσδιορισμός τους. Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε χρονικά τις δύο περιόδους θα τοποθετούσαμε την νεωτερικότητα από τον 15ο αιώνα έως και το 1945 με δομικά στοιχεία τον Διαφωτισμός, της πολιτικές επαναστάσεις, την βιομηχανική επανάσταση, την επιστημονική επανάσταση και το καπιταλιστικό σύστημα. Η ύστερη νεωτερικότητα αρχίζει από το 1945 και μετά με κύρια στοιχεία την κοινωνία της αφθονίας, την παγκοσμιοποίηση, την ανάπτυξη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, την αλλαγή των χωρικών και χρονικών συντεταγμένων, τις συναλλαγές, την κινητικότητα του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εργασίας θα αναφερθούμε στον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσαν οι κοινωνιολόγοι Zygmunt Bauman (κεφάλαιο 2) και Anthony Giddens τις δύο αυτές περιόδους (κεφάλαιο 3). 2. Οι θέσεις του Bauman για την νεωτε