Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αποτελούν εκλογικά αναχώματα τα νέα κόμματα;

Η ίδρυση του πολιτικού φορέα/κόμματος των κ. Καστανίδη και κα. Κατσέλη με τον εύηχο τίτλο "Κοινωνική Συμφωνία" επιδιώκει να βρει θέση στην ιδεολογική παλέτα της σύγχρονης πολιτικής. Λογικά το σοσιαλιστικό κέντρο έχει χώρο να υποδεχθεί έναν νέο φορέα δεδομένης της μετατόπισης του ΠΑΣΟΚ προς τον κοινωνικό φιλελευθερισμό και την διατήρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς στα πλαίσια της Αριστερής σοσιαλδημοκρατίας.
Ωστόσο δεν πιστεύω στην μακροημέρευση του συγκεκριμένου κόμματος. Πιστεύω ότι αποτελεί ένα εκλογικό ανάχωμα προκειμένου να αποτραπεί η διαρροή των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς την Αριστερά. Θεωρώ δε ότι αν τα καταφέρει μετά τις εκλογές σε μία επόμενη φάση θα ενταχθεί ομαλά σε ένα αναδιαμορφωμένο σοσιαλιστικό κόμμα.
Το ίδιο πιστεύω ότι συμβαίνει και από τα Δεξιά με το πατριωτικό κόμμα του κ. Καμένου ¨Ανεξάρτητοι Έλληνες". Πιστεύω ότι αποτελεί ένα ανάχωμα προκειμένου να μαζευτούν οι δεξιοί αντιμνημονιακοί ψηφοφόροι σε ένα πιο εύκολα ελεγχόμενο πολιτικό φορέα. Διότι ο μόνος λόγος ίδρυσης του είναι αυτός. Δεν έχει πολιτική ταυτότητα δεδομένου ότι η πατριωτική ρητορική ενυπάρχει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό και στα υπόλοιπα κόμματα της συντηρητικής Δεξιάς (Ν.Δ. και ΛΑΟΣ).

Προσωπικά πιστεύω στην ανάγκη διαμόρφωσης μίας σύγχρονης ιδεολογικής παλέτας όπως έχει αναπτυχθεί στα δυτικοευρωπαικά κράτη, όπου ο φιλελευθερισμός έχει αυτόνομη και σημαντική εκπροσώπηση, η αριστερά δεν είναι παρωχημένη και ανεδαφική ενώ οι σοσιαλιστές έχουν ένα μοντέρνο και όχι έναν λαϊκιστικό λόγο. Μπορούμε να έχουμε μία τέτοια κοινοβουλευτική εκπροσώπηση με το υπάρχον πολιτικό δυναμικό? Δεν νομίζω, στο βαθμό τουλάχιστον που θα επιθυμούσα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Η σύγχρονη εποχή σύμφωνα με τους Bauman και Giddens

1. Εισαγωγή. Η νεωτερικότητα και η ύστερη νεωτερικότητα (ή κατά άλλους μετανεωτερικότητα ) αποτελούν δύο όρους στην κοινωνιολογική επιστήμη για τους οποίους καταναλώθηκε σημαντική πνευματική εργασία για τον προσδιορισμός τους. Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε χρονικά τις δύο περιόδους θα τοποθετούσαμε την νεωτερικότητα από τον 15ο αιώνα έως και το 1945 με δομικά στοιχεία τον Διαφωτισμός, της πολιτικές επαναστάσεις, την βιομηχανική επανάσταση, την επιστημονική επανάσταση και το καπιταλιστικό σύστημα. Η ύστερη νεωτερικότητα αρχίζει από το 1945 και μετά με κύρια στοιχεία την κοινωνία της αφθονίας, την παγκοσμιοποίηση, την ανάπτυξη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, την αλλαγή των χωρικών και χρονικών συντεταγμένων, τις συναλλαγές, την κινητικότητα του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εργασίας θα αναφερθούμε στον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσαν οι κοινωνιολόγοι Zygmunt Bauman (κεφάλαιο 2) και Anthony Giddens τις δύο αυτές περιόδους (κεφάλαιο 3). 2. Οι θέσεις του Bauman για την νεωτε