Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι δέκα άξονες του ΣΥΡΙΖΑ, Σχολιάζοντας

Αν αποφάσιζα να τοποθετήσω τον εαυτό μου σε κάποιο σημείο της νοητής γραμμής των πολιτικών ιδεολογιών (http://www.politicalmap.gr) θα τον τοποθετούσα στο Κέντρο. Έτσι οι θέσεις πολιτικών κομμάτων όπως αυτές του ΣΥΡΙΖΑ μου προκάλεσαν τον ενδιαφέρον. Αποφάσισα να γράψω ένα post με σκοπό όχι να τις σχολιάσω, διότι αδυνατώ να εμβαθύνω σε μία τέτοιας φύσης κριτική, αλλά να τις αποδομήσω λεκτικά. κάνω χρήση του σχετικού άρθρου (http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/oi-deka-aksones-toy-syriza-gia-kybernisi-tis-aristeras)
Ξεκινάμε:
1. Απεμπλοκή από το μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η χώρα βρίσκεται σε μία διαφορετική ήπειρο. Στην Ευρώπη είμαστε, οι δανειστές μας είναι και οι χώρες με τις οποίες από το 1821 και μετά ζούμε και συναναστρεφόμαστε με αυτές, καλώς ή κακώς. Μία τέτοια απόφαση σημαίνει και αυτόματα διακοπή των σχέσεων της χώρας με το σύνολο των χωρών της Ευρώπης. Μία πολιτική απομονωτισμού θα είναι βαριά για την χώρα. Με ποιους θα συναλλάσεται; Με τις Λατινοαμερικάνικες και Αραβικές χώρες; Ας αναλογιστεί κάποιος τι πέρασε η Σερβία για πολλά χρόνια όντας απομονωμένη από την ΕΕ για άλλους λόγους. Δεν θα ήθελα να βιώσω απομονωτισμό, αλλά σίγουρα επιθυμώ μία επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου
2. Ανατροπή της δανειακής σύμβασης: Όταν χρωστάς, διαπραγματεύεσαι για ευνοϊκούς όρους, δεν μπορείς να το ανατρέψεις διότι ΧΡΩΣΤΑΣ. Καλώς ή κακώς έτσι είναι διαμορφωμένος ο καπιταλισμός. Να τον αλλάξουμε - ναι, να τον κάνουμε πιο ανθρώπινο - ναι, αλλά σε κάθε περίπτωση η έννοια του χρέους είναι δεδομένη. Εξάλλου ακόμα και η Αργεντινή που κήρυξε πτώχευση, ήταν υποχρεωμένη, και το έκανε, να πληρώσει όλα τα διακρατικά δάνεια. Μόνο τα ιδιωτικά δάνεια δεν πλήρωσε.
3. Αναδιανομή πλούτου - όλοι το θέλουν, ακόμα και οι μεγαλοαστοί το έχουν προτείνει αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει με ένα δημοκρατικό τρόπο, με διαδικασίες μέσα από ένα κράτος δικαίου. Αλλά αναδιανομή δεν γίνεται με λόγια. Γίνεται με προτάσεις και με εφαρμογή πολιτικών κοινωνικού κράτους Ας κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, και το συζητάμε.
Ανατροπή λιτότητας. Γενική θέση των περισσοτέρων κομμάτων. Αποδεκτή.
Εξεύρεση νέων πόρων. Θα πρέπει να περιγραφούν να γίνουν και αντικείμενο κριτικής.
Φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων - τα μεγάλα εισοδήματα δεν είναι πλέον στην χώρα. ΅Εδώ δεν μπορούμε να φορολογήσουμε γενικά. Αλλού είναι το πρόβλημα της φοροδιαφυγής.
Κατάργηση προκλητικών φοροαπαλλαγών- συμφωνώ απόλυτα. Η φοροαπαλλαγή ως έννοια έρχεται σε αντίθεση με την ύπαρξη κοινωνικού κράτους.
Δήμευση περιουσίας σε περιπτώσεις διαφθοράς - σωστό.
Ειδική εισφορά στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές - σωστό αλλά στο κυρίαρχο φιλελεύθερο περιβάλλον είναι μάλλον δύσκολο.
Άρση του εμπορικού και τραπεζικού απορρήτου - λογικό αλλά επίσης δύσκολο.
Κρατικοποίηση της μεγάλης εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας - αλήθεια πως θα γίνει αυτό δεδομένου ότι α) δεν είναι σαφώς καταγεγραμμένη, β) έχει επιχειρηθεί και στο παρελθόν αλλά απέτυχε λόγω ισχυρών αντιδράσεων. Η εκκλησία είναι ένας σημαντικός φορέας της κοινωνίας και δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί το ζήτημα της περιουσίας της με έναν συλλήβδην τρόπο. Το λογικό θα είναι να υπάρξει συνεκμετάλλευση της Εκκλησιαστικής περιουσίας από Εκκλησία και Κράτος προς όφελος των πολιτών.
Διεκδίκηση του γερμανικού κατοχικού δανείου: Το ακούω τόσα χρόνια. Μα αυτά τα διεκδικείς την στιγμή που πρέπει, δεν έρχεσαι μετά από 70 χρόνια να διεκδικήσεις κάτι τέτοιο. Είναι χαμένη υπόθεση, με τόσο ισχυρή Γερμανία.
Αύξηση μισθών και συντάξεων: Προφανώς.
Κατάργηση όλης της αντεργατικής νομοθεσίας: Θα προτιμούσα μία συνεπή εργατική νομοθεσία.
Κατάργηση διαφόρων άλλων.... Νομίζω ότι το να καταργείς είναι κάτι εύκολο. Το να προτείνεις την αντικατάσταση αυτού είναι κάτι δύσκολο. Και στον ΣΥΡΙΖΑ δεν προτείνουν αλλαγές απλώς καταργούν.
4. «Προτεραιότητα για την Αριστερά είναι η κοινωνία και οι ανάγκες της». Αν εξαιρέσουμε την νεοφιλελεύθερη οπτική (η οποία στην Ελλάδα είναι ελάχιστη) όλες οι λοιπές ιδεολογίες προτεραιότητα έχουν την κοινωνία πάνω από την οικονομία. Απλά είναι δύσκολο να το εφαρμόσεις.
5. Προτάσσεται η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, χωρίς μνημόνια λιτότητας. Αναστολή πληρωμών για εύλογο χρονικό διάστημα. Αυτή η θέση έρχεται σε αντίθεση με τα παραπάνω στο σημείο 1. Δηλ. ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι πρέπει να πάρουμε μία περίοδο χάρης και μετά να αρχίσουμε να αποπληρώνουμε. Από το 1. στο 5 πως αλλάζουν τα πράγματα.
6. Δημόσιο χρηματοπιστωτικό σύστημα υπό κοινωνικό-δημοκρατικό έλεγχο. Εθνικοποίηση/κοινωνικοποίηση των τραπεζών. Μα έτσι και αλλιώς εκεί θα καταλήξει. Ωστόσο οι κρατικές τράπεζες δεν αποτελούν από μόνες τους λύση. Η Σοβιετικοποίηση της κοινωνίας δεν αποτελεί λύση.
7. Μέτρα για την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας και για ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο, στη βάση των αναγκών της κοινωνίας και της προστασίας του περιβάλλοντος. Οι ανάγκες της κοινωνίας είναι μία γενική έννοια και δεν μπορεί να αξιολογηθεί. Η προστασία του περιβάλλοντος όμως είναι μία σαφής ανάγκη που έχει ξεχαστεί από τα υπάρχοντα κόμματα εξουσίας στο όνομα της μεγέθυνσης της οικονομίας.
8. Υπεράσπιση δημόσιων αγαθών Υγείας – Παιδείας – Κοινωνικής Ασφάλισης. Συμφωνώ απόλυτα.
9. Υπεράσπιση της δημοκρατίας, συμμετοχική δημοκρατία (κάτι σαν πράσινο σύνθημα μου θυμίζει). Προφανώς είναι μία θέση αλλά νομίζω ότι είναι δεδομένη. Μήπως ζούμε σε χώρα όπου υπάρχει λογοκρισία? Στην Ελλάδα ο καθείς έχει το δικαίωμα να λέει ότι θέλει, να καταστρέφει ότι θέλει στα πλαίσια μίας απόλυτης συμμετοχικής δημοκρατίας. Άσε που κάνουμε εκλογές κάθε δύο χρόνια. Αυτό και αν είναι συμμετοχική δημοκρατία.
νομιμοποίηση των μεταναστών - Μία θέση υπερβολική την στιγμή που δεν υπάρχει μεταναστευτική πολιτική.
απλή αναλογική - δεν είναι κακή αλλά προϋποθέτει σοβαρές ηγεσίες στα πολιτικά κόμματα χωρίς ακραίες θέσεις και συμπεριφορές και με διάθεση για συνεργασία (υπάρχει?),
ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος - μα όταν δεν θα υπάρχουν ιδιωτικές επιχειρήσεις, τι συνδικαλιστές να έχεις, κρατικούς; Σε κάθε περίπτωση το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει το ρόλο του.
10. Λαϊκή κυριαρχία, ανεξαρτησία. Προφανώς και αυτό είναι η έννοια της αστικής δημοκρατίας. Ωστόσο αν θεωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ ότι απειλείται η εθνική ανεξαρτησία από τους εταίρους μας στην Κοινότητα (Γερμανούς, Ολλανδούς, Γάλλους κλπ) ας το αναφέρει ξεκάθαρα και στα συνεργαζόμενα κόμματα των αντίστοιχων χωρών με τα οποία συνεργάζεται.
Έξοδος από το ΝΑΤΟ: Αυτό και αν είναι κακή ιδέα. Με την χώρα απέναντι στους τρελούς στρατηγούς της Τουρκίας, να βρεθούμε ένα βήμα πριν τον πόλεμο. Δεν είμαστε στην Βόρεια Θάλασσα. Είμαστε στην Μεσόγειο. Συμμετέχουμε για να έχουμε.
Εναντίωση στο Ισραήλ.: Παρόμοιες ιδέες με το ΛΑΟΣ. Αντισημιτική ρητορική. Εκτός τόπου και χρόνου.
Εξωτερική πολιτική με στόχο την ειρήνη, την σταθερότητα κλπ.: Προφανώς το θέλουν όλοι, και σε μεγάλο βαθμό η Ευρωπαική Ένωση το έχει καταφέρει έστω και αν είναι οικονομική και όχι πολιτική ένωση.

Καταλήγοντας, πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αρνητικό ευχολόγιο και πραγματικά είμαι περίεργος αν βρεθεί σε θέση εξουσίας πως θα λειτουργήσει. Διότι αυτά που λέει τα έχουν πει και άλλοι ριζοσπάστες την δεκαετία του 1970 και όταν ανέβηκαν στην εξουσία τα ξέχασαν.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
ενδιαφερον και χρησιμο το κείμενο σου ...χαρηκα που το διαβασα
ΜΜ ( συμφοιτητρια απο το ΕΑΠ)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Η σύγχρονη εποχή σύμφωνα με τους Bauman και Giddens

1. Εισαγωγή. Η νεωτερικότητα και η ύστερη νεωτερικότητα (ή κατά άλλους μετανεωτερικότητα ) αποτελούν δύο όρους στην κοινωνιολογική επιστήμη για τους οποίους καταναλώθηκε σημαντική πνευματική εργασία για τον προσδιορισμός τους. Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε χρονικά τις δύο περιόδους θα τοποθετούσαμε την νεωτερικότητα από τον 15ο αιώνα έως και το 1945 με δομικά στοιχεία τον Διαφωτισμός, της πολιτικές επαναστάσεις, την βιομηχανική επανάσταση, την επιστημονική επανάσταση και το καπιταλιστικό σύστημα. Η ύστερη νεωτερικότητα αρχίζει από το 1945 και μετά με κύρια στοιχεία την κοινωνία της αφθονίας, την παγκοσμιοποίηση, την ανάπτυξη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, την αλλαγή των χωρικών και χρονικών συντεταγμένων, τις συναλλαγές, την κινητικότητα του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εργασίας θα αναφερθούμε στον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσαν οι κοινωνιολόγοι Zygmunt Bauman (κεφάλαιο 2) και Anthony Giddens τις δύο αυτές περιόδους (κεφάλαιο 3). 2. Οι θέσεις του Bauman για την νεωτε