Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιάννης Αγγελάκας και Επισκέπτες

Παρασκευή βράδυ 9:00 στο club Gagarin205 (http://www.gagarin205.gr/) και περιμέναμε να ακούσουμε και να δούμε την νέα δουλειά του Γιάννη Αγγελάκα. Ο πρώην τραγουδιστής των "Τρυπών" δεν απογοήτευσε κανένα. Με μία ομάδα πολύ καλών μουσικών και με έναν εξαιρετικό ροκ-λαικό δίσκο με σαφές επιρροές από τον Θ. Παπακωνσταντίνου ξεσήκωσε παλιούς και νέους. Την συναυλία άνοιξε ο Ντίνος Σαδίκης παίζοντας κομμάτια του από προσωπικό δίσκο και από τον δίσκο των "Εν Πλώ". Ακολούθησαν οι "Επισκέπτες" με τον Γιάννη στα φωνητικά να θυμύζει σε όλους εμάς τους παλιούς τις συγκλονιστικές συναυλίες των "Τρυπών". Στην μέση της συναυλίας ο Γιάννης έπεξε ένα παλιο κομμάτι, "Ακούω την αγάπη" από τον δίσκο "Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι" προκαλώντας έκρηξη ενθουσιασμού, ρίγη συγκίνησης τα οποία μετά το τέλος του κομματιού καταλήξανε στον σύνθημα-ύμνο των φάν των "Τρυπών" "... μα ειναι ωραία στο Παραδεισο". Λίγο πρίν το τέλος της συναυλίας έπαιξε και ο Ξυλούρης μαζί με άλλους τρείς κριτικούς μουσικούς με τις λύρες και τα λαούτα. Πολύ καλός αν και κάπως κουραστικός.
Περάσαμε καλά με τον Γιάννη και τους Επισκέπτες του. Ο δίσκος είναι πολύ καλός και αξίζει.
Γεια σου Γιαννης παλικάρι
που σου ασπρίσαν τα μαλλιά
πές μας καμμια παροιμία
που μας έλεγες παλιά
INFO:
http://www.alltogethernow.gr

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Η συναυλία ήταν τέλεια !!! Μόνο που οι "κριτικοί" που έπαιξαν με τον Ξυλούρη ήταν από την Κρήτη ... άρα "κρητικοί"
Ο χρήστης Unknown είπε…
Οντως πολύ καλή συναυλία. Ενιωσα πολύ ωραία συλαμβάνοντας την ενέργεια που ερχόταν από τη σκηνή. Υπήρχαν βέβαια και στιγμές που έπληξα αλλά γενικά αποζημιωθήκαμε ...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΜΚΟ και κοινωνικές συγκρούσεις

Εισαγωγή Μία από τις πλέον διαδεδομένες έννοιες στη σύγχρονη πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή μαζί με αυτήν της «παγκοσμιοποίηση» είναι η έννοια της «Κοινωνίας των Πολιτών» (εφεξής στο κείμενο ΚΠ). Αν και η έννοια της ΚΠ αναφέρεται στις κοινωνικές επιστήμές από παλιά, ωστόσο την τελευταία δεκαετία έχει ξαναβρεθεί στο επίκεντρο του πολιτικού και επιστημονικού ενδιαφέροντος και ο λόγος είναι οι αλλαγές στη σύγχρονη κοινωνία. Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο καθηγήτη Βούλγαρη, η κοινωνία των πολιτών θεωρείται αντίβαρο απέναντι στην φθορά, την απο-ηθικοποίηση, την αποξένωση και τη χαλάρωση της κοινωνικής συνοχής στα δημοκρατικά καθεστώτα της ύστερης νεωτερικότητας και των παγκοσμιοποιημένων κοινωνιών. Η δεύτερη έννοια που θα μας απασχολήσει είναι αυτή της κοινωνικής σύγκρουσης και στα πλαίσια της συγκεκριμένης εργασίας θα προσπαθήσουμε να δείξουμε τον βαθμό σύνδεσης της ΚΠ με τις κοινωνικές συγκρούσεις. Η δομή της εργασίας είναι η ακόλουθη. Στο δεύτερο κεφάλαιο θα παρουσιαστούν οι έννοιες...

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή...

Η σύγχρονη εποχή σύμφωνα με τους Bauman και Giddens

1. Εισαγωγή. Η νεωτερικότητα και η ύστερη νεωτερικότητα (ή κατά άλλους μετανεωτερικότητα ) αποτελούν δύο όρους στην κοινωνιολογική επιστήμη για τους οποίους καταναλώθηκε σημαντική πνευματική εργασία για τον προσδιορισμός τους. Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε χρονικά τις δύο περιόδους θα τοποθετούσαμε την νεωτερικότητα από τον 15ο αιώνα έως και το 1945 με δομικά στοιχεία τον Διαφωτισμός, της πολιτικές επαναστάσεις, την βιομηχανική επανάσταση, την επιστημονική επανάσταση και το καπιταλιστικό σύστημα. Η ύστερη νεωτερικότητα αρχίζει από το 1945 και μετά με κύρια στοιχεία την κοινωνία της αφθονίας, την παγκοσμιοποίηση, την ανάπτυξη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, την αλλαγή των χωρικών και χρονικών συντεταγμένων, τις συναλλαγές, την κινητικότητα του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εργασίας θα αναφερθούμε στον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσαν οι κοινωνιολόγοι Zygmunt Bauman (κεφάλαιο 2) και Anthony Giddens τις δύο αυτές περιόδους (κεφάλαιο 3). 2. Οι θέσεις του Bauman για την νεωτε...