Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δόκτωρ Φάουστους στο Εθνικό

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2006, τελευταία παράσταση για το "δόκτωρ Φάουστους" του Μάρλοου σε σκηνοθεσία Δ. Λιγνάδη από το Εθνικό Θέατρο στο Θέατρο Χώρα στην Κυψέλη.
6:30 μέσα στην βροχή ψάχνοντας για πάρκινγκ στην πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της Ευρώπης δεν είναι και εύκολο πράγμα. Πρέπει να είσαι πολύ τυχερός για να τα καταφέρεις και ειδικά άμα απεχθένεσαι την οδήγηση όπως και εγώ, βρίζεις όλη την ώρα, κάνεις τσατάλια τα νεύρα των συνεπιβενόντων (ε! Δέσποινα?) και ... ω! για καλή μου τύχη τα κατάφερα. Έξω από ένα φούρνο!!! Καλή αρχή κάναμε. Εμπρός....
Το θέατρο γεμάτο κόσμο, διάφορες ηλικίες. Δίπλα μας κάθονται τρείς κυρίες κολωνακιότισες (μάλλον φίλες της μαμάς του Λιγνάδη) οι οποίες σιγομουρμουρίζουν διάφορα στον δικό τους tempo. (Φόρα αγαπητή μου το ζακετάκι σου, που μας έβγαλες το ξώπλατο, brrrr!!).
Μπροστά μας διάφοροι που ήρθαν να δούν την παράσταση για διάφορους λόγους: εκκολαπτώμενοι ηθοποιοί, τηλεοπτικοί αστέρες (κολλητοί του πρωταγωνιστή-σκηνοθέτη), περίεργοι που διάβασαν το αρθρό στην Ελευθεροτυπία και ήρθαν, κ.α. Α! να και ένας φαλακρούτσικος τύπος με μία αγκαλιά λελούδια. Θα τα δώκει στον πρωταγωνιστή μετά το πέρας της παράστασης. Ω τι ρομαντικό! Πάντως το "πρόγραμμα" της παράστασης ήταν εξαιρετικά φροντισμένο.
Στα της παράστασης τώρα. Η παράσταση ήταν για ένα ρόλο. Ο κ. Λιγνάδης έκανε μία παράσταση για τον εαυτό του, η τουλάχιστον αυτό έβγαινε από την παράσταση αυτή (μήπως επειδή ήταν η τελευταία?). Από σκηνοθετικής άποψης ήταν εξαιρετικά καλή με γρήγορες εναλλαγές επί σκηνής, εύστοχα χορευτικά, καλός ρυθμός. Λίγο ζόρικη η σκηνή για την οποία έγινε ντόρος με τον Πάπα. Άμα ήταν ο Έλληνας Αρχιεπίσκοπος στην θέση του θα ήταν δύσκολα τα πράγματα.
Από ερμηνείες πολύ καλός ο κ. Πυρπασόπουλος ως Μεφιστοφελής, αρκετά καλός ο κ. Λιγνάδης πλην του τελευταίου μέρους της παράστασης που ήταν περισσότερο μία εξομολόγηση της μέχρι τώρα δουλειάς του και μίας ευχαριστίας για τους φίλους του. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί είχαν περιορισμένο ρόλο οπότε και δεν μπορείς να τους αξιολογήσεις.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
CHRIS
Ε! ΔΕ ΜΠΟΡΩ , ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΣΤΟ ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΣ. ΤΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΗΤΑΝ ΤΟΥΤΗ.ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΤΕΛΙΚΑ,ΧΑΡΑΜΙΖΕΣΑΙ ΩΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΗΣ-ΑΝΑΛΥΤΗΣ-ΦΕΡΕΛΠΗΣ ΙΣΤΟΡ ΤΕΧΝΗΣ Κ ΟΛΙΓΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ.ΠΑΡΑΤΑ ΤΑ ΟΛΑ Κ ΣΤΕΙΛΕ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ Κ ΚΑΝΑΛΙΑ (Κ ΣΤΟ MAD, ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΗΝ ΛΟΥΓΚΡΑ). ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΕΙ ΑΜΠΑΡΙΖΑ ΘΕΛΤΡΑ Κ ΣΙΝΕΜΑ Ε????ΠΟΥΛΑΚΙ ΜΟΥ:)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

ΜΚΟ και κοινωνικές συγκρούσεις

Εισαγωγή Μία από τις πλέον διαδεδομένες έννοιες στη σύγχρονη πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή μαζί με αυτήν της «παγκοσμιοποίηση» είναι η έννοια της «Κοινωνίας των Πολιτών» (εφεξής στο κείμενο ΚΠ). Αν και η έννοια της ΚΠ αναφέρεται στις κοινωνικές επιστήμές από παλιά, ωστόσο την τελευταία δεκαετία έχει ξαναβρεθεί στο επίκεντρο του πολιτικού και επιστημονικού ενδιαφέροντος και ο λόγος είναι οι αλλαγές στη σύγχρονη κοινωνία. Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο καθηγήτη Βούλγαρη, η κοινωνία των πολιτών θεωρείται αντίβαρο απέναντι στην φθορά, την απο-ηθικοποίηση, την αποξένωση και τη χαλάρωση της κοινωνικής συνοχής στα δημοκρατικά καθεστώτα της ύστερης νεωτερικότητας και των παγκοσμιοποιημένων κοινωνιών. Η δεύτερη έννοια που θα μας απασχολήσει είναι αυτή της κοινωνικής σύγκρουσης και στα πλαίσια της συγκεκριμένης εργασίας θα προσπαθήσουμε να δείξουμε τον βαθμό σύνδεσης της ΚΠ με τις κοινωνικές συγκρούσεις. Η δομή της εργασίας είναι η ακόλουθη. Στο δεύτερο κεφάλαιο θα παρουσιαστούν οι έννοιες