Δόκτωρ Φάουστους στο Εθνικό

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2006, τελευταία παράσταση για το "δόκτωρ Φάουστους" του Μάρλοου σε σκηνοθεσία Δ. Λιγνάδη από το Εθνικό Θέατρο στο Θέατρο Χώρα στην Κυψέλη.
6:30 μέσα στην βροχή ψάχνοντας για πάρκινγκ στην πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της Ευρώπης δεν είναι και εύκολο πράγμα. Πρέπει να είσαι πολύ τυχερός για να τα καταφέρεις και ειδικά άμα απεχθένεσαι την οδήγηση όπως και εγώ, βρίζεις όλη την ώρα, κάνεις τσατάλια τα νεύρα των συνεπιβενόντων (ε! Δέσποινα?) και ... ω! για καλή μου τύχη τα κατάφερα. Έξω από ένα φούρνο!!! Καλή αρχή κάναμε. Εμπρός....
Το θέατρο γεμάτο κόσμο, διάφορες ηλικίες. Δίπλα μας κάθονται τρείς κυρίες κολωνακιότισες (μάλλον φίλες της μαμάς του Λιγνάδη) οι οποίες σιγομουρμουρίζουν διάφορα στον δικό τους tempo. (Φόρα αγαπητή μου το ζακετάκι σου, που μας έβγαλες το ξώπλατο, brrrr!!).
Μπροστά μας διάφοροι που ήρθαν να δούν την παράσταση για διάφορους λόγους: εκκολαπτώμενοι ηθοποιοί, τηλεοπτικοί αστέρες (κολλητοί του πρωταγωνιστή-σκηνοθέτη), περίεργοι που διάβασαν το αρθρό στην Ελευθεροτυπία και ήρθαν, κ.α. Α! να και ένας φαλακρούτσικος τύπος με μία αγκαλιά λελούδια. Θα τα δώκει στον πρωταγωνιστή μετά το πέρας της παράστασης. Ω τι ρομαντικό! Πάντως το "πρόγραμμα" της παράστασης ήταν εξαιρετικά φροντισμένο.
Στα της παράστασης τώρα. Η παράσταση ήταν για ένα ρόλο. Ο κ. Λιγνάδης έκανε μία παράσταση για τον εαυτό του, η τουλάχιστον αυτό έβγαινε από την παράσταση αυτή (μήπως επειδή ήταν η τελευταία?). Από σκηνοθετικής άποψης ήταν εξαιρετικά καλή με γρήγορες εναλλαγές επί σκηνής, εύστοχα χορευτικά, καλός ρυθμός. Λίγο ζόρικη η σκηνή για την οποία έγινε ντόρος με τον Πάπα. Άμα ήταν ο Έλληνας Αρχιεπίσκοπος στην θέση του θα ήταν δύσκολα τα πράγματα.
Από ερμηνείες πολύ καλός ο κ. Πυρπασόπουλος ως Μεφιστοφελής, αρκετά καλός ο κ. Λιγνάδης πλην του τελευταίου μέρους της παράστασης που ήταν περισσότερο μία εξομολόγηση της μέχρι τώρα δουλειάς του και μίας ευχαριστίας για τους φίλους του. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί είχαν περιορισμένο ρόλο οπότε και δεν μπορείς να τους αξιολογήσεις.