Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σκηνές Βίας - Σκηνή 4η - Ο reporter

Η άποψη είναι σαν την ....., όλοι έχουν από μία (στις τελείες προσθέστε ότι θέλετε) είχε αναφέρει ο σκηνοθέτης Eastwood για κάποιες κριτικές που του ασκήθηκαν και δεν συμφωνούσε. Εγώ θα εκφράσω την δική μου οπτική μέσα από ιστορίες. Ιστορίες που φαντάστηκα ότι "κάπως έτσι" θα είναι και τις οποίες έχτισα μέσα από τις προσλαμβάνουσες σε πεδία "μαχών", εικόνες από την τηλεόραση, και συζητήσεις επαϊόντων.

Το τηλέφωνο κτυπούσε αρκετή ώρα αλλά αγνοούσε την δόνηση. Ο Λ. συνέχισε να πίνει το ποτό του συζητώντας έντονα με τους φίλους του στο κολωνακιώτικο στέκι της Πλουτάρχου τα της οικονομικής κρίσης. Ασταμάτητα συνέχιζε αυτό αναζητώντας την προσοχή του κατόχου του. Ο Λ. μην αντέχοντας άλλο έψαξε στην τσέπη του σακακιού του, το έβγαλε και κοίταξε τον αριθμό. Η φωνακλού από το κανάλι, «τι να θέλει Σάββατο απόγευμα;». Ζήτησε συγνώμη και βγήκε έξω να μιλήσει. «Ακούω» λέει βαριεστημένα. «Τρέξε γρήγορα στα Εξάρχεια, έχουν ξεκινήσει φασαρίες από τους αναρχικούς» ακούστηκε από την άλλη μεριά. «Γιατί τι έγινε;» αποκρίθηκε. «Πυροβολήθηκε ένας νεαρός από αστυνομικό» έρχεται η απάντηση. «Και εμένα βρήκες βραδιάτικα να χώσεις;» γκρίνιαξε αλλά στο μεταξύ είχε κλείσει η γραμμή. Έβρισε έντονα που ανάγκασε δύο κοπέλες που περνούσαν από δίπλα να τον κοιτάξουν τρομαγμένες. Ο Λ. έβαλε το τηλέφωνο στην τσέπη, μπήκε στο ΜΤ, ήπιε μονορούφι το ποτό του, άφησε ένα 10 ευρώ και χαιρετώντας τους φίλους του έφυγε αναφωνώντας «η δουλειά μου είναι δουλεία». Καβάλησε την μηχανή και κινήθηκε προς τα Εξάρχεια. Τα μισούσε τα Εξάρχεια, πίστευε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν στον χάρτη της Αθήνας. Τα αποκαλούσε «ο Καιάδας της Πόλης». Έφτασε στην Σπυρ. Τρικ. και αφού πάρκαρε την μηχανή μέσα σε μία μικρή αυλή, τρέχοντας έφτασε στην Στουρνάρα. Έβρισε πάλι «Η π.. πάλι εμένα έστειλε στην κόλαση». Κάδοι καίγονταν, κουκουλοφόροι πέταγαν πέτρες και τα ΜΑΤ στην γωνία της Τζ. ανταπέδιδαν με καπνογόνα. Το τηλέφωνο χτύπησε. Ήταν η σκρ... «Έφτασες;». «Ναι, στο χάος με έστειλες πάλι». «Δεν έπαθες και τίποτα, έτσι θα κάνεις καριέρα». «Σκ.. εδώ γίνεται χαμός». «Πήγαινε πίσω από τα ΜΑΤ να είσαι ασφαλής. Βγαίνεις σε 5’. Σε περιμένει o Δ.». Κινήθηκε προς τα ΜΑΤ. Έδειξε την δημοσιογραφική ταυτότητα και τον αφήσανε να περάσει. Καθάρισε τον λαιμό του και σήκωσε το τηλέφωνο «Δ. καλησπέρα από την κόλαση της Στουρνάρα.....»

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τι είναι Προσήνεια

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία χαρακτηρίζονται κυρίως από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν στον συνάνθρωπο τους. Δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και πάντοτε δείχνουν μεγάλη θέληση για συνεργασία με τους γύρω τους. Εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους ενώ πολύ σπάνια κάνουν κακή κριτική για άτομα που γνωρίζουν. Είναι άτομα που προσπαθούν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις ενώ όταν έχουν διαφορές με άλλους προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Συνήθως Δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ για τον εαυτό τους καθώς πιστεύουν ότι οι ίδιες τους οι πράξεις είναι αυτές που αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους.

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Η σύγχρονη εποχή σύμφωνα με τους Bauman και Giddens

1. Εισαγωγή. Η νεωτερικότητα και η ύστερη νεωτερικότητα (ή κατά άλλους μετανεωτερικότητα ) αποτελούν δύο όρους στην κοινωνιολογική επιστήμη για τους οποίους καταναλώθηκε σημαντική πνευματική εργασία για τον προσδιορισμός τους. Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε χρονικά τις δύο περιόδους θα τοποθετούσαμε την νεωτερικότητα από τον 15ο αιώνα έως και το 1945 με δομικά στοιχεία τον Διαφωτισμός, της πολιτικές επαναστάσεις, την βιομηχανική επανάσταση, την επιστημονική επανάσταση και το καπιταλιστικό σύστημα. Η ύστερη νεωτερικότητα αρχίζει από το 1945 και μετά με κύρια στοιχεία την κοινωνία της αφθονίας, την παγκοσμιοποίηση, την ανάπτυξη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, την αλλαγή των χωρικών και χρονικών συντεταγμένων, τις συναλλαγές, την κινητικότητα του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εργασίας θα αναφερθούμε στον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσαν οι κοινωνιολόγοι Zygmunt Bauman (κεφάλαιο 2) και Anthony Giddens τις δύο αυτές περιόδους (κεφάλαιο 3). 2. Οι θέσεις του Bauman για την νεωτε